UNTIL WE MEET AGAIN ( ON HOLD )

CHAPTER 47

RIA'S POV:

       Yung sakit ng mawalan ng nanay hindi matutumbasan ng kahit anong sakit na naranasan ko, pauwi na kami sa pilipinas and hanggang ngayon di pa rin ako kinocontact ni Jah, sabi naman ni Kuya alam niya bakit ayaw niya akong kausapin, nakakatampo

       Sabi din ni Kuya hindi sila yung susundo sa amin hindi ko pa siya makikita kailangan ko ng lakas, siya yung lakas ko, ng makarating kami sa bahay namin sa tagaytay agad kong binuksan ang pinto at ang bumungad sa akin at ang taong hinahanap ko, ang taong lakas ko, nginitian ko siya ng pagod at yumakap kay papa, pagkatapos ay agad akong lumapit sa kaniya alam kong nagulat siya sa ginawa ko pero agad niya rin akong cinomfort at niyakap, ito yun, yung yakap mo na feeling ko sobramg ligtas ko, yung yakap mo na nagpapagaan sa loob ko, thank you ng dahil sa yakap mo nakalimutan ko kahit ilang oras lang yung pinag dadaanan ko

        Magkatabi kami ngayon sa kama nag lalaro, nag tatawanan na parang wala akong prinoproblema na kahit ano, siya lang yung taong kayang gawin sa akin toh, siya lang yung taong kahit gaano ako nasaktan napapatawa niya ako, siya lang yun, at thankful ako kase andito siya sa tabi ko, andito siya para supportahan ako at pagaanin yung loob ko, nagkasagutan kami hindi ko naman sinasadyang mabanggit si Ken eh, pero ginantihan ba naman ako sabihin ba namang ichachat niya si Shar baka gusto niyang pektusan ko siya, nagkunwari akong tulog wala lang gusto ko lang, lumipas ang ilang minuto at nakatulog nga ako, nagising akong wala siya sa tabi ko, unti unting bumuhos ang mga luha sa mata ko, bumalik nanaman yung sakit kase wala siya sa tabi ko ang sakit sakit, iyak lang ako ng iyak ng marinig na bumukas ang pinto akala ko si Jah si Ken pala

"Ria umiiyak ka nanaman" agad niya akong nilapitan at niyakap, pero parang mas bumigat pa yung pakiramdam ko, mas naging malungkot, wala talagang katulad yung yakap mo, yung yakap na makakapagpagaan ng loob ko, Jah balik ka sa kwarto please, gusto ko ng yakap mooo,pampagaan lang ng loob, mga ilang minuto kaming magkayakap ng makaramdam ako ng presensya na nakatingin sa amin, it was Jah, nagulat ako kaya agad akong kumalas sa yakap ni Ken, tinignan ko siya,

"S-Sorry kukunin ko lang yung jacket ko, naiwan ko kase anjan din yung susi ng kotse ko"    sabi niya sa akin habang nakatingin sa mga mata ko

"J-Jah"     nginitian niya lang ako na naging dahilan ng unti unting pamumuo ulit ng luha sa aking mga mata, Jah sorry

"Una na ako Sab, siguro balik na lang ako bukas para makipag libing, condolences Sab, and sorry sa istorbo"

      Then he left us, he left me, bat parang mas double yung sakit, ang sakit sakit wala yung taong dapat magcocomfort sa akin kase, kase naman ang tanga tanga mo Sab ang tanga tanga mo

"Ria"

"Ken matutulog na ako, thank you sa concern, pakisara na lang ng pinto thank you"

      Agad aking umayos ng higa at nagtalukbong ng kumot, ito usual umiiyak nanaman ako, wala yung magpapagaan ng loob ko iniwan ako, dahil din naman sa akin, Jah kahit sino pa yumakap sa akin iba pa rin yung yakap mo, iba pa rin yung ikaw mismo, iba ka Jah balik ka ulit tabihan moko please, please yakapin mo ulit ako, ikaw yung kailangan ko ngayon eh, sana bukas, sana sana bumalik ka ha, di ko alam paano ko kakayanin na wala ka sa tabi ko

     Unti unti akong linamon ng antok,

"Ria, bunso" nagising ako sa boses na gumising sa akin, pagtingin ko si Kuya pala

"Po?" Wala kong ganang tanong

"Bangon na, umaga na, mamayang hapon, ihahatid na natin si Tita, andito lang si Kuya ha, kakayanin natin ha, magkasama tayo"

"Kuya mamaya na lang po wala pa po akong gana, anong oras na po ba?"

"8 a.m"

"Wala pa po ba si Jah?"