_Zawgyi_
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုအရမ္းေမ်ာ္လင့္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေလးေရာက္လာခဲ့ၿပီ
လူႀကီးနဲ႔ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေတြ႕ခြင့္ရမဲ့အျပင္ ေကာင္ေလး ၇ ေယာက္လံုးနဲ႔ ဆံုေတြ႕ရေတာ့မွာမို႔ အရမ္းကိုစိတ္လႈပ္ရွားေနမိတယ္
*ကို႔ေကာင္ေလးေတြ အျပင္မွာဘယ္ေလာက္ ေတာင္မ်ားၾကည့္ေကာင္းလိုက္မလဲ*
အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးလာသည္ႏွင့္အမ်ွ ရင္ခုန္မႈေတြလဲ ျမင့္တတ္လာသည္
ေဟာ~ေနာက္ဆံုးေတာ့ေရာက္လာပါၿပီ ကိုအခ်စ္ရဆံုးလူသား ၇ ေယာက္
ေကာင္ေလးေတြေရာက္လာတာနဲ႔ ဆူညံမႈေတြလဲ ျမင့္တတ္လာသည္
ေအာ္ဟစ္အားေပးဖို႔ စိတ္ကူးခဲ့ေပမဲ့ တကယ္တန္းမွာေတာ့ အသံပင္ထြက္မလာခဲ့ ေက်ာက္ရုပ္တစ္ရုပ္လိုသာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္
အၿမဲတမ္း ဒီလူသား ၇ ေယာက္ကို ေတြ႕ခ်င္ေနခဲ့တာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ကိုယ္ကံေကာင္းခဲ့ၿပီ
ဒီလူသား ၇ ေယာက္ကို ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့ၿပီေလ
ခ်စ္ရပါေသာ လူသား ၇ ေယာက္ကိုေငးၾကည့္ရင္း
ရင္ထဲမြန္းက်ပ္ကာ မ်က္ရည္မ်ားက်ဆင္းလာသည္
*ပထမဆံုး fan sign သြားရတဲ့ခံစားခ်က္က ဒီလိုမ်ိဳးလား*
အေရွ႕ကလူေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေလ်ာ့လာတာနဲ႔အမ်ွ ရင္ဘတ္ထဲက စစ္ပြဲသည္လဲ ျပင္းထန္လာသည္
ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ေတြ႕ရင္ စကားေတြအမ်ားႀကီး ေျပာဖို႔စဥ္းစားထားေပမဲ့ တကယ္တမ္းၾက တစ္လံုးမွထြက္မလာခဲ့
လူႀကီးနဲ႔နီးလာေလ ရင္ခုန္နႈန္းက ျမင့္တတ္လာေလ
စိတ္ထဲမွာလဲ ကိုယ့္ကိုမွတ္မိေနဖို႔ ဆုေတာင္းမိသည္
ေနာက္ဆံုးေတာ့ လူႀကီးရဲ႕ေရွ႕ေမွာက္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ေလၿပီ ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြက အတိုင္းဆမဲ့စြာ
'နာမည္က'
'Moonchild ပါ'
စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ အသံေတြက ကတုန္ကယင္ ျဖစ္ေနတာမို႔ မနည္းထိန္းေျပာရသည္
'ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ နာမည္ေလးဘဲ'
Sign ထိုးရင္းၿပံဳးၿပီး ေျပာေနေသာလူႀကီးကိုၾကည့္ကာ အလိုလိုလိုက္ၿပံဳးမိသည္
