Chapter 1
- Enjoy reading!
***
I never thought of having this kind of life. Or wish? Sino ba namang may gusto ng ganito like duh? Nananahimik lang ako eh. Gusto ko lang naman ng mapayapang buhay. Pero ang mga tanginang to. Sinusubok talaga ang tanginang pasensya ko.
Wala ba talagang araw na hindi ako mapapaaway?
I just stared at them boredly. Nakapamulsa habang nakikinig sa mga kaputanginahan nila. Di ko alam bat trip ako ng mga to? Sa pagkakaalam ko, wala naman akong hinahamon?
Wala nga ba?
"Ano? Labas mo tapang mo! Pakita mo kung sino ka! Kapal ng mukha mong sipain ako! Sino ka ba sa akala mo?!" the one with the ano ba, uhm geng geng? Actually lahat sila geng geng ang pormahan or outfit? Pero kakaiba to kasi may bandana sa ulo.
Tangina! Mang kepweng, is dat yu?
"Sa lahat ng tanga na nakaaway ko. Ikaw ang pinakatanga sa lahat ng mga tanga. Lider ka ba ng mga tanga?" I raised my brow and looked at them blankly.
Naoffend naman si mang kepw— i mean yung boss netong mga to.
"Anong sabi mo?!" sigaw niya at dinuro ako. Galit na galit, mukha namang anghit.
"Ay bingi. Palinis ka muna tenga mo, marami ka na yatang tutuli na naipon jan."
I boredly rolled my eyes. Di pa ba matatapos to?
"Aba't—"
"Kung di ka ba naman kasi gago diba? Dadaan ako tapos haharang ka? Feeling pader ka? Feeling dingding? Mas tanggap ko pa kung humiga ka sa sahig tutal mukha kang lupang bako bako."
"Tangina mo ah!"
"Ay tanginamo din. Puro ka mura. Tapusin nalang kaya natin." I smirked at them coldly.
"Ano ngayon lang kayo nakakita ng magandang nakasquat?" i smirked at the students whose staring and murmuring with each other.
Inirapan ako ng mga babae at umalis na. Aba't. Apakabastos naman. Nagtatanong lang naman ako.
"Oh kayo? Tinitingin tingin niyo?" paniniga ko naman sa mga lalaki, napailing iling sila at umalis na.
Tangina naman kasi. Late na nga ako nagising. Nagmamadali na nga ako. Kung di ba naman mga inutil ang mga putangina. Haharang harang, tapos kasalanan ko pa? Ay wow na wow.
Ika'y mapapawow.
At ang ending? Ayun nalate ako lalo. Pagbukas ko ng pinto saktong bungad ni mam Verdocillo at mukhang nasa kalagitnaan na ng lesson.
"Miss Fuentabella bakit ngayon ka lang?" mataray na tanong niya sakin.
"Uhm kasi hindi po kanina? Dapat po ba mamaya pa?" tangang tanong ko. At nagtawanan naman ang mga kaklase ko habang si mam, nagsalubong na ang mga kilay sa galit.
"Aba't nagagawa mo pang mamilosopo!"
"Tama naman po eh. Ngayon po ako nakarating kasi hindi kanina, at hindi rin mamaya. Tiyaka mam wag niyo po kong mulagatan ng mata mukha po kayong asong di naturukan ng rabies. Ang pangit niyo po." inosenteng sabi ko at lalong lumakas ang tawanan ng mga kaklase ko.
Talaga nga naman at nakuha pang tumawa. Lagot talaga.
"Enough!" sigaw ni mam sa mga classmates ko sabay galit na bumaling sakin.
