Blue Vipers

Hoofdstuk 4 - Zwembad van donsveren

"As stunning as that blue viper is, it's not the kind of creature you want to mess with."

- Bec Crew

HOOFDSTUK 4

IK TROK EEN ZUUR GEZICHT TOEN HET BROUWSEL BRANDED DOOR MIJN SLOKDARM ZWOM, dit was sterk spul. Ik drukte het glas terug in zijn handen waarna ik mijn mond met de palm van mijn hand afveegde. "Je dronk toch niet?" Plaagde hij. "Ik help ook niemand een bank te overvallen." Hij grijnsde mijn punt begrijpend. "Heb je iets van mij nodig?" Ik voelde hoe de alcohol zich door mijn bloedbanen verspreidde en mijn angst onderdrukte. "Ik wilde gewoon zeggen dat je er hemels uit ziet." Mijn mond ging enkele centimeters open staan maar er kwam geen klank uit, ik stond er verdwaald bij.

Ik was nog steeds niet bekomen van mijn affaire met Alvaro, mijn wangen gloeiden. "Verkleed als gevallen engel?" Hij bleef mij scherp aanstaren wat er voor zorgde dat mijn temperatuur steeg, zijn heldere ogen waren zo indringend. "Laat ik die indruk na dan?" Een lach rolde over zijn lippen waarna hij een pakje sigaretten uit zijn broekzak nam, nadat ik het tabakswaar afwees stak hij een sigaret tussen zijn lippen. "Zo erg verschillen we niet van elkaar." Hij maakte zijn handen klein en lichtte zijn sigaret met enkele vonken op. Mijn maag knoopte zichzelf vast, ik wendde mijn blik van hem af en volgde de rookwolk die opsteeg en verdween in de atmosfeer.

"Waarom ben jij niet verkleed?" Vestigde ik de aandacht op hem. "Mensen zijn zo al bang van me." Hij had geen ongelijk, blauwe adders waren agressieve roofdieren. Hij had een koude uitstraling, er hing een akelige rust over hem. Hij wist dat hij de dominante plek in de ruimte van hem was en dat maakte hem juist zo aantrekkelijk. Iedereen die een plek had bemachtigd in hun schaakspel had een machtspositie. Ze wisten dondersgoed dat zij de leeuwen waren, Katya en ik waren de gazelles die moesten uitkijken. Ik wilde geld verdienen, veel geld. Ik wilde genieten van het leven zonder mij zorgen te hoeven maken. Ik wilde mijn moeder laten zien dat ook ik een luxueus leven kon leiden zonder mijn familie daarvoor op te offeren.

Een ijselijke rilling raasde over mijn rug heen toen ik besefte dat jaloezie mij bekroop. Ik had mij ieder weekend suf gewerkt met talloze bijbaantjes om mijn auto te kunnen betalen terwijl zij het op een avond bij elkaar kregen. Ik probeerde mijn jaloerse gevoelens te onderdrukken, ik wilde niet zoals hen zijn, ik wilde niet op hen lijken. Katya haar woorden slingerden rond in mijn chaotische gedachten, ze leek de slang die mij probeerde te verleiden om een hap te nemen uit de verboden appel.

"Ace, hier ben je." Kwam Drake de tuin binnen lopen, hij trok zijn wenkbrauw op toen hij ook mij hier aantrof. De alcohol had zich intussen in mijn bloedvaten genesteld en ik voelde mijn lichaam langzaamaan ontspannen. "Reserveer een plek voor mij donderdag, tegen drieduizend." Ace lachte kort, het was zo apart om hem te zien lachen, het voelde niet natuurlijk aan. Het leek niet te passen bij het imago die ze voor zichzelf hadden gecreëerd. "Ben je daar zeker van?"

"Zolang ik niet tegen jou moet." Drake greep Ace zijn schouder beet, waarna hij lachte wat ook zijn scherpe kanten weg sleep. "Anders mag je weer een bank beroven om je schulden te dekken." Ik probeerde te begrijpen wat hij van plan was, drieduizend dollar was niet veel voor mannen zoals hen. Ik twijfelde of ik naar binnen moest gaan, ik had het gevoel dat het horen van bepaalde informatie mij misschien alleen maar dieper de put in zou trekken. "Nu je hier toch bent." Begon Drake toen hij mijn kant op keek waarna hij in zijn jaszak dook.

"Hier." Hij gaf mij mijn mobiel waar een stapel briefjes van honderd dollar op lagen. Ik keek bestuderend naar de groene briefjes, ik probeerde in te schatten hoeveel ik had ontvangen. Het kon niet meer dan vijfduizend dollar zijn, ik knikte alvorens ik mijn mobiel aanzette. Ik was niet onder de indruk van het geldbedrag nu ik de inhoud van de zwarte tas had gezien. "Ik had je meer kunnen geven maar je roekeloze gedrag levert een paar strafpunten op." Drake was in een goede stemming, als ik net een bank had beroofd zonder enige consequenties zou ik dat ook zijn. "Scheelt er wat?" Vroeg hij, aan zijn toon te horen was het geen oprechte vraag. Hij verwachtte dat ik dankbaar was.