Kiss me under the mistletoe

Κεφάλαιο 12

Ξαφνικά ο χώρος μου φαίνεται αρκετά κλειστός και μικρός. Ήδη νιώθω απόγνωση μόνο από το γεγονός ότι θα είμαι εδώ μέσα, ένας Θεός ξέρει για πόση ώρα, με τον Λούκα. Δεν τον αντιπαθώ τόσο πλέον, αλλά εξακολουθεί να με εκνευρίζει ανά φάσεις όπως και τώρα. Έχει βαλθεί ντε και καλά να με πρήξει για να μάθει τι θέλω να κάνω και γιατί οι γονείς μου έχουν άλλα σχέδια για μένα. Υπάρχει τόσο σοβαρό θέμα πίσω από αυτό που δεν ξέρω αν θέλω να του το εμπιστευτώ, τουλάχιστον ακόμα.

Το γέλιο με τον δαιμονικό ήχο εξακολουθεί να βγαίνει από μέσα του και να με ανατριχιάζει κιόλας λίγο θα έλεγα. Δεν μπορώ ούτε καν να τον κοιτάξω, απασχολώ τα μάτια μου από κάθε ειδών στολίδι εδώ μεσα όπως και λαμπάκια για να μην τον κοιτάξω. Δεν θέλω να απαντήσω στην ερώτηση. Να καταλάβω πως θέλει να με γνωρίσει αλλά υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορεί να ρωτήσει. Τόσα άλλα.

<<Δεν θα μου μιλάς? Ω έλα πες μου! Να πιάσουμε μια συζήτηση.>> τον ακούω που βρίσκεται πίσω μου και ακολουθεί τη διαδρομή που ακολουθώ μέσα στο σπίτι και μπορώ να πω πως ακούγεται ήδη σαν άλλος άνθρωπος από τον ξινό που γνώρισα.

<<Γιατί θέλεις τόσο πολύ να μάθεις?>>

<<Γιατί βαριέμαι και είναι ένα καλό θέμα προς συζήτηση. Όλα τα άλλα είναι βαρετά.>> φτάνει τον βηματισμό μου και με προσπερνάει σε κλάσματα δευτερολέπτου. Τα μαύρα του μαλλιά ξαφνικά βρίσκονται εμπόδιο στο να συνεχίσω να περπατάω, όπως και το χαμόγελο που με παρακαλάει να του πω τι ακριβώς έχει παιχτεί.

<<Εντάξει λοιπόν, θα κάνουμε όμως μια συμφωνία.>> εφόσον τον κάνω να μου πει κι αυτός κάτι δικό του θα είμαστε τουλάχιστον πάτσι. Δεν θα νιώθω τόσο άβολα που του είπα κάτι σημαντικό και μυστικό γιατί θα μου έχει πει κι εκείνος ένα <<Θα σου πω τι θέλω και γιατί συμβαίνει αυτό, αρκεί να μου πεις κι εσύ γιατί παράτησες τη σχολή σου. Φαίνεται μια ιστορία κρυμένη πίσω από αυτό το θέμα...>> στρέφω διστακτικά τα μάτια μου προς τα πάνω να τον κοιτάξω. Δεν ξέρω πως θα αντιδράσει με αυτό αλλά μόνο έτσι θα του μιλήσω. Τον βλέπω που κοιτάει δεξιά και αριστερά σαν να το σκέφτεται λιγάκι και έπειτα κατεβάζει τα μάτια του στα δικά μου. Όλα τα χρωματιστά λαμπάκια από τον χώρο γύρω μας καθρευτίζονται στα μάτια του που αυτόματα τα κάνουν πιο ζωντανά απ ότι είναι.

<<Εντάξει το δέχομαι.>> ξεφυσάει σαν να μην του άρεσε και τόσο η πρόταση που του έκανα <<Ακούω.>> συνεχίζει με μια ανεβασμένη διάθεση σε σχέση με λίγα δευτερόλεπτα πριν.