Urarakanın dediği şey sonrası ikisinin gözü de fal taşı gibi açılmıştı, elleri ayaklarına dolanmış öylece birbirlerine bakıyorlardı.
Uzun bir bakışma sonrası kızıl sessizliği bozdu.
"Sende benim düşündüğümü mü düşünüyorsun, Bakugou?"
Bakugou düşüncelerinin arasından kurtulup kafasını kızıla çevirdi ve sert bir cevap verdi
"Aynen öyle düşünüyorum."
*********************
3 ü beraber hızla Aizawa sensei nin yanına ilerlemeye başladı, Bakugou ise hiç iyi görünmüyordu, herşeyin suçlusunun kendisi olduğunu düşünüyordu, kızıl ise onu böyle görmekten hiç memnun görünmüyordu.
Aizawa senseinin yanına vardıklarında tüm sınıfı endişe içinde teoriler üretirken buldular. Bu, işin gerçekten ciddi olduğunu kavramalarına yetmişti.
Todorokinin sesiyle herkes teorilerini bir kenara bırakıp onu dinlemeye başladı.
"Sınıfça etrafa dağılıp Mina yı aramaya başlamazsak başına birşey gelmediyse bile her an gelebilir, sorumlu davranmak zorundayız, kimse panik yapmasın."
Todorokiye herkes güveniyordu, bu yüzden kimse sözünden çıkmadı ve dağıldılar.
Herkes her tarafı didik didik arıyordu, en ufak bir yeri unutsalar dahi arkadaşını bir daha göremeyeceklerini düşünüyorlardı.
Yaklaşık 3 saat arama sonucunda bir çığlık yükseldi, ses Momo'ya aitti.
Kızın sesini duyan herkes, öncelikli olarak bakugou ve kirishima, kızın yanına gitti ve gördükleri karşısında donup kaldılar.
Mina yerde kanlar içinde yatıyordu.
***********************
Görüntüyü gören herkes dağılmıştı, Bakugou ise sinirden etrafı dağıtıyordu, ona yazan yavşağın yaptığına emindi.
Kirishima sarı saçlının kötü durumda olduğunu görünce onunla konuşmaya başladı.
"Bakugou, sakin olman gerekiy-"
Bakugou kızılın yakasından tuttuğu gibi duvara yapıştırdı.
"NE SAKİNLİĞİNDEN BAHSEDİYORSUN! O PİÇİ GEBERTMEDEN NE SAKİNLİĞİNDEN BAHSEDİYORSUN BOK SAÇLI!"
Kirishima şaşırmış bir yüz ifadesiyle Bakugou'ya bakıyordu. Aizawa sensei bakugou nun dediklerini duyunca yanlarına geldi ve bakugoudan bahsettiği kişiyi anlatmasını istedi, ve omzundan tutup bakugouyu dinleyerek kirishimanın yanından uzaklaştılar.
Kirishima olduğu yerde sessizce ağlamaya başladı, yıpranmış ve olanlar karşısında ne yapacağını bilemez bir hali vardı. Gerçekten içler acısı görünüyordu.
Yavaş ve sakin adımlarla lavaboya gitti ve
yüzündeki o korkunç gülümsemeyle sessizce fısıldadı.
"Mina, elendi."
