I want to love || IşSin / Yarı texting

8'

Ehm, ben Lil. Keyifli okumalar diliyorum 🌻

Bölüm; 1adetpatatess'e ithaf 🐣

Çünküü, Why dont?!

Sevgilerim, öpücüklerimle meleğim ♡

°°°

"Seni seviyor diyorum kızım anlasana. Bu kadar zor olmamalı."

Işık ona sorgular bakışlarını gönderirken Osman anlamışcasına gözlerini devirdi. "Aptalsın."

"Ya siz daha belki 1,2 hafta öncesine kadar sınıfta birbirinizi tanımıyordunuz bile. Anlamıyorum onu bu kadar iyi bilmen imkansız." Daha fazla oturamayacağını anlayınca ayağa kalkıp boş boş gezinmeye başladı, bankın etrafında. "Hele ki ondan bu kadar nefret ederken?"

"Bak kimi İnsanın duyguları, gözlerinden anlaşılabilir. Tutulmuş diyorum sana, neden hala anlamıyorsun? İnatla kabullenmemeye devam ediyorsun!"

"Herkes herkesi gözünden anlasaydı, dünyada sap insan kalmazdı."

Ortalık gerginleşmeye başlamıştı çoktan. Osman ne yapabileceğini düşünürken kızı inandırma çabasına düşmüştü bile.

O Osmandı.

Dediğini yaptırır, haksız olamazdı!

"Bi fikrim var."

Işık olduğu yerde duraksayıp, kafasını Çocuğa çevirdi. "Yine ne diyeceksin acaba." Ellerini göğe kaldırdı, merak edercesine.

"Git öp."

"Hı?"

"Basit ve Net. Git öp. Senden etkilenmiyorsa hemen çekilip ve kaçmaya çalışacak." Gözünü kırparak devam etti, "Istiyorsa, devamı gelir zaten."

"Diyorsun?" Tırnaklarını kemirmeye başladı genç kız. "Bilmiyorum ki nasıl olur."

"Harika olur bence. Her şey ortada, gizli saklı kalmamalı."

Işık eve yaklaşırken heycandan eli ayağı titriyordu. Sinan'ın bu kadar uzağındayken bile titriyor olması, gerçekten fazla garipti.

Usulca gidip kapıyı çaldı. Belki Sinan evde bile değildi. Ama aklından kötü düşünceleri atmaya çalışıyordu.

İlk çalışında kapı açılınca şaşırdı Kız. İçip içip bi yerde sızmıştır düşüncesindeydi  çünkü. Sinan ona endişelenir şekilde bakınca kendine bir şey olmasını garipsedi.

Halbu ki Tek garip olan, saatin 2.32 oluşuydu. Gecenin, yarısı.

Sinan nasıl bu saate uyanık diye düşündü Işık. Normal her insan gibi uyur diye düşünüyordu.

Sinan onu içeriye aldığında hâla şaşırmış ifadesi yüzündeydi. "Işık. İyi misin? Neyin var? Neden bu saate geldin? Ah benimki de soru işte! Bi sorun var değil mi?"

Sinanın kaşı daha da olabilirmişcesine çatılırken, Osman onun tersine çok daha sessizdi.

"Hayır. Yok." Bi metre uzağında olan Sinan'ı iyice yanına çekti Işık. "Sadece..."

Sinan'ın beyni durmuştu hâla anlamıyordu. "Bu yaptığım şeyden sonra çok özür dilerim. Belki asla konuşmak istemezsin bile."

Işık yine elleriyle oynamaya başladığında Sinan bir şeyler olacağını hissediyordu. Ama bu İyi yonde mi Kötü yönde mi? Orası tartışılır.

Işıkın sağ eli Sinanın omzuna gidince, nefesleri birbirlerine çarpar oldu. İkisi ayrı yönden birbirlerinin soluklarında kavrulurken, zaman kavramının işlemediğini fark ettiler.

Önce Okyanus gözler, kahve gözlerle birleşirken gözlerini ilk ayıran kız oldu. Çoktan Sinan'ın dudaklarına kayan gözleri ufaktan kapanıyordu bile. Bu anı önceden planlıyormuşcasına, minik dudaklarını genç adamınkilere bastırdı narince.

Sakince dudaklarını hareketlendirirken, alacağı tepkiyi bekliyordu.

°°°

Eveeğt, bölüm sonu efendim.