The Chairwoman's Lover [Under Revision]

Chapter 4: CONFLICTED FATES

"I APOLOGIZE for Autumn's unruly behavior." Iyon ang paulit-ulit na sabi ng ama nina Autumn at Aurora sa matandang babae na kasama nila.

Tahimik na nakamasid si Kristopher habang abala ang asawa niyang si Aurora sa tabi ng ama nitong si Benedict. Batid niyang hindi iyon ang tamang oras upang manghimasok siya sa personal na problema ng mga ito. Subalit hindi rin maalis sa isip niya ang mariing pag-iwas sa kaniya ni Autumn.

"It's okay. Maybe she was just stunned by your news," sagot naman ng sa tingin niya'y ina ng isa pang lalaki na kasama nila.

Kung tama man ang pagkakatanda niya'y Elliot ang pangalan nito. Abala ito sa pag-alo sa ina at wala man ni isa sa kanila ang nagbalak na sumunod man lang kay Autumn. Hindi niya tuloy maiwasang mainis sa mga nangyayari kahit pa sa puntong iyo'y wala siyang karapatan na mag-alala man lang sa dalaga.

"Excuse me," pagputol niya sa mga ito. "I need to go to the restroom."

Sa isang iglap ay sandaling natuon ang atensyon ng lahat sa kaniya. Mabilis din siyang dinaluhan ni Aurora na hindi na bago para sa kaniya.

"Do you want me to accompany you?"

Umiling-iling na lamang siya bilang sagot dito. Isang halik sa pisngi ang iginawad sa kaniya ng asawa bago siya hinayaan na nitong makaalis doon. Binigyan muna niya ng makahulugang tingin ang lahat bago niya tuluyang nilisan ang mismong dining area.

May kalakihan ang restaurant na iyon. Maganda at detalyado ang disensyong panloob, halatang malaking halaga ang inilaan upang maitayo iyon. Kasalukuyan na niyang binabagtas ang daan patungo sa restroom kung hindi nga lang napukaw ang atensyon niya, mula sa nabasag na bagay. Hindi na niya dapat pagtutuunan iyon ng pansin, subalit may kung anong pakiramdam ang siyang nagtulak sa kaniya na usisain kung ano iyon.

Hindi na siya nag-aksaya pa ng panahon at mabilis na niyang pinuntahan ang ingay na narinig. Awtomatikong nanlaki ang kaniyang mga mata at hindi siya halos makapaniwala sa kaniyang nasaksihan. Kitang-kita niya kung paano unti-unting hiniwa ni Autumn ang sarili nito na animo'y normal na bagay iyon para rito. Gustuhin man niyang lapitan ito'y tila nabato siya sa kaniyang kinatatayuan.

"Autumn…"

Tanging pangalan na lang ng dalaga ang nasambit niya. At nang mag-angat ito ng tingin sa kaniya'y mabilis na nanlaki ang mga mata nito. Animo'y isa siyang multo na bigla na lamang sumulpot doon. Mabilis din naman itong nag-iwas ng tingin sa kaniya at iyon na marahil ang nag-udyok sa kaniya na lapitan ito.

"Don't come near me!" pagbabanta nito sa kaniya kung kaya't kaagad din siyang natigilan.

Nakita niya kung paano nito binitawan ang hawak na patalim at saka mabilis na tinakpan ang sugatang hita. Pagkuwa'y tumayo na rin ito na parang walang nangyari. Bahagyang kumunot ang noo niya dahil doon.

"Pretend like you didn't see what you just witnessed."

Sa paraan kung paano sinabi iyon ni Autumn ay hindi isang pakiusap kundi isang utos. Mabilis na siyang tinalikuran nito at akmang aalis na, kung hindi niya lang hinawakan ang isang braso nito upang pigilan ang pag-alis nito.

"Autumn, sandali lang!"

Muli ay binalingan siya nito ng tingin sabay bawi sa braso nitong hawak niya. "Don't you ever touch me again or else—"