Rekabetin İçinde

Anladım

Yaklaşık 3 Gün Sonra

Geriye sadece Mehlika, Karan, ben ve Dengiz kalmıştı.

"Ben yapamayacağım." dedi Mehlika ve ayağa kalktı.

Oturuşumu hiç değiştirmeden karşıya bakmaya sürdürdüm.

Karan'ın kafası sandalyeye düşünce gülümsedim. Dayanamayıp uyuyakalmıştı.

Dengiz önce bana sonra Karan'a baktı. Canı sıkkın gibiydi.

Karan kendi kendine mırıldanmaya başlayınca içimden küfrettim. Yine uyurgezerliği tutacaktı. Bu onun için hiç hoş olmaz.

Ayağa kalktım ve "Ben pes ediyorum." dedim.

"O zaman kazanan Dengiz." dedi patron.

"Kazanabilirdin." dedi Tuğalp.

"Canım istemedi. Şimdi uykum var. Gidip dinleceğim." dedim.

Karan'ın elinden tutup çekiştirmeye başladım. Eve geçtiğimizde kimse uyurgezer olduğunu fark etmesin diye hemen odasına götürdüm.

Yatağına yatmasında yardımcı olduktan sonra masanın üstünden kağıt kalem alıp ona not bıraktım.

"Uyurgezer olduğunu kimse fark etmedi. Seni buraya ben getirdim. Şimdi gitmem gerekiyor. Uyurken etrafta dolanıp fark edilme diye üstüne kapıyı kilitliyorum. Uyandığında beni ara gelip seni çıkarayım."

Odadan çıktım ve kapısını kitleyip anahtarı cebime koydum.

Evden çıktım ve gezinmeye başladım. Kimsenin olmadığı bir yer keşfettim. Burası çok sessiz ve huzur doluydu.

Çimlerin üzerine uzandım ve gökyüzünü izlemeye başladım.

"Uykun yok muydu?" diye sordu Dengiz ve yanıma uzandı. Ne zaman gelmişti bu?

"Yokmuş demekki " dedim.

"Uyurgezer olan sen değilsin. Karan uyurgezer." dedi Dengiz.

"Güzel uydurmuşsun." dedim.

"Kandırmaya çalışma. Yarışı da onun uyurgezerliği anlaşılmasın diye bıraktın. Anladım Eslem." dedi.

"İyi, ne yapayım?" diye sordum.

"Benim uykum var. Tam burada uyuyacağım." dedi.

"Sana tatlı rüyalar." dedim.

O gözlerini kapatınca bende dayanamayıp kapattım. Daha fazla uykuya dayanacak gücüm yoktu.

Havanın güzel esintisi de iyicene mayıştırırken uykuya daldım.