Παγιδευμένοι [Editing]

🏆 19ο Κεφάλαιο

Ο Κάισον συνέχισε να βαράει την πόρτα της Άσλευ, όταν κάποια παιδιά βγήκαν από τα δωμάτια τους για να δουν από που ερχόταν αυτός το θόρυβος.

Είδε που τον κοίταζαν περίεργα και σταμάτησε να χτυπάει.

"Γιατί ρε Άσλευ?" μουρμούρισε στον εαυτό του, πριν φύγει.

*****

Η επόμενη μέρα είχε έρθει και ο Άρον είχε χάσει την διπλή του προπόνηση χθες το απόγευμα.

"Οι εξετάσεις σου είναι σχετικά καλές. Είναι αυτό που περίμενα. Κρατάς τον νάρθηκα μέχρι να μπορέσεις να το λυγίσεις. Μετά ξεκινάς φυσικοθεραπείες" του ανακοίνωσε ο ορθοπαιδικός και γύρισε στο δωμάτιο του με βοήθεια.

Ξάπλωσε στο κάτω κρεβάτι και σκεφτόταν.

"Αφού δεν μπορώ να περπατήσω, γιατί να μην βάλω πατερίτσες?"

"Γιατί Άρον δεν πρέπει να το κουράζεις. Δεν θα περπατάς. Θα μένεις στο δωμάτιο. Φαγητό θα σου φέρνουν στο δωμάτιο. Σε δύο τρεις μέρες μάλλον, θα μπορείς να το λυγίσεις"

Αναστέναξε με κλειστά μάτια και προσπάθησε να μην δακρύσει.

Δύο Ημέρες Αργότερα

Είχαν μείνει ακριβώς 14 μέρες μέχρι τους αγώνες του Άρον και ήταν η πρώτη φορά που κατάφερε να λυγίσει το γόνατο του.

Έβγαλε τον νάρθηκα με τη βοήθεια του φυσικοθεραπευτή του και είδε έναν μώλωπα στο γόνατο του, κάτι που του είχε πει ο γιατρός ότι είναι φυσιολογικό.

Έκατσε σε έναν ψηλό πάγκο και κρέμασε το αριστερό του πόδι.

Ο κύριος Rickson, ο φυσικοθεραπευτής, προσπαθούσε να λυγίσει και να τεντώσει το γόνατο του Άρον με τη βοήθεια του.

Ήταν επίπονο αλλά απαραίτητο για να γυρίσει πάλι στην φυσιολογική του κατάσταση.

Συνέχισαν τις ασκήσεις και του έβαλε μια αλοιφή. Έπαιρνε και την αντιφλεγμονώδη αγωγή του αυτές τις μέρες ανελλιπώς.

Του έβαλε γύρω από το γόνατο έναν νάρθηκα που συνδεόταν με ένα μηχάνημα.

Καθόταν σε μια πολυθρόνα και ο γιατρός πάτησε το κουμπί.

Μέσα σε λίγα λεπτά, άρχισε να νιώθει ψύξη στο γόνατο του.

"Θέλω αυτές τις μέρες να το εξασκείς τακτικά. Λύγιζε το, τέντωνε το. Όσο μπορείς, μην το ζορίσεις. Αν μπορείς να το πατήσεις, προσπάθησε να περπατήσεις τον διάδρομο στον όροφο σου ή να ανέβεις τα σκαλιά"