Achter de schermen.

Laat maar gaan.

"Weet je zeker dat je wilt dat ik bij je blijf?" Je knikt langzaam, hij gaat weer op het bed liggen en houd je stevig vast. "Je ziet er erg moe uit, liefje." "Ja." Je fluisterde bijna. "Waarom ga je niet gewoon slapen?" Zei Tom. Je vouwt je handen om de zijne die om je middel zijn gewikkeld. "Blijf bij me, Tom." "Gaat het, mijn liefste?" Vraagt hij terwijl hij rechtop gaat zitten en naar je gezicht kijkt. Je glimlacht en legt een hand op zijn wang. "Ja. Maar het zal ik niet gaan als je weggaat. Ik wil vanavond niet alleen zijn." Je voelt hem je oor weer kussen en je krimpt ineen. "Vertel me waarom." Hij spinde omslachtig. "Ik denk het niet." Plaag je spelend. Hij drukt zijn gezicht dieper tegen je nek. "Vertel me waarom?" Zijn stem trilde tegen je huid waardoor je nog erger rilde en hij hield je steviger vast zodat je niet kon bewegen. "Je zou al moeten weten waarom ik niet ..." Tom wilde je niet laten uitpraten, hij begon je nek en oor te kussen en het maakte je gek. "Stop! Tohohom!" Lach je. "Vertel me waarom?" Vraagt hij. "Oké! Stop alsjeblieft!" Tom stopte en hield zijn gezicht in je haar. "Ik wil je gewoon hier hebben." "Dat antwoord is niet goed genoeg, lieverd." Zegt hij terwijl jouw haar zijn stem dempt. Je snoof en ging rechtop zitten. "Wat wil je dat ik zeg? Huh?" Vraag je hem terwijl je hem weer in zijn zij prikt, waardoor hij lachend op het bed kronkelt. En wow, die glimlach van hem was puur verslavend. Hij pakt je handen en trekt je bovenop zich: "Waarom wil je dat Tom Hiddleston de nacht in je huis doorbrengt? Ik ben gewoon nieuwsgierig mijn liefste. Ik wil het horen vanuit dat mooie hart van je." "Omdat, mijn liefste Tom. Ik heb iemand gevonden die me waardeert en me behandelt alsof ik goud ben. Je zegt me dat ik mooi ben zonder het zelfs maar uit je mond te zeggen. Je hebt me binnen Thomas. En eerlijk gezegd, ik wil je niet meer laten gaan. " "Nu, dat is een antwoord, pure poëzie mijn lieve dame." "Dus blijf je?" "Ik blijf. Laat me gewoon weten welke grenzen je hebt, zodat ik ze niet per ongeluk overschrijd." "Akkoord." Tom streelt je armen op en neer en staart in je ogen. "Je voelt net als ijs, mijn liefste." "Sorry daarvoor, Bloedarmoede is best vervelend." "Oh? Dus je huid voelt kouder aan?" 'Een van de vele symptomen, ja. Als je er last van hebt, kan ik gewoon mijn elektrische deken pakken." 'Of ik kan dit gewoon doen." Hij pakte de deken die naast hem lag en legde hem als een cape over je heen en hij hield je dicht tegen hem aan met zijn lichaamswarmte. "Beter?" "Ik kom er wel, ja." Zeg je terwijl hem een kus geeft op zijn wang. Hij hield je dichterbij en het huiveren hield op. "Wat een lieve man ben je." "Dank je. Jij bent ook wel echt echt een lieve dame." "Ik probeer het." Daarop begon Tom je weer te zoenen en baande hij zich een weg naar je toe. Je brak uit je trance toen je het ergste geval van Déhà vu had. Je duwde zachtjes op zijn schouders zodat hij je diep in je ogen kon kijken. "Wat is er aan de hand mijn liefste?" "Niets ..." Je stopte niet wetende of je je droom over hem die je gisteravond had, moest vertellen. "Er moet iets mis zijn, ik kan het zien. Wat is het?" Tom kijkt een beetje verward. Je wilt zijn gevoelens niet kwetsen, maar als je droom klopte, zou hij je respecteren. "Ik had een droom dat je dit ging doen." "Echt? Het moet een goeie droom zijn geweest, je bloost heel erg." Zijn glimlach vervaagde een beetje toen hij je gezicht zag. "Je kunt het me vertellen lieverd, ik doe niets waar je niet mee akkoord gaat." "Ik had een droom dat je bij mij in bed gleed en ..." Je bloosde weer en hij staarde je aan met een gesloten grijns. "Ik zal niets doen, mijn liefste, we zullen het wel zo laten." 'Het spijt me, Tom." Je pruilt terwijl je de tranen in je ogen probeert te bedwingen. Hij buigt zich voorover en kust je. "Waarvoor mijn liefste? Je bent er gewoon nog niet klaar voor. En het feit dat je jezelf er niet toe kon brengen het mij te vertellen, betekent gewoon dat je me respecteert. Ik kan me voorstellen dat het wat veel is. Je hebt een zware dag gehad, slaap mijn liefste." Je hapte naar adem toen je besefte dat hij dezelfde woorden sprak in je droom. Je huilde een beetje van de schok en ook een beetje uit dankbaarheid dat hij je begreep. "Hé, niet huilen ... Kom hier liefste." Hij hield je weer vast en streelde je haar. "Sst ... slaap nu, y/n. Ik ben hier. Ik ben hier, ik ga niet weg." Zijn stem begon te vervagen toen zijn woorden je in slaap wiegen. Je sliep goed wetende dat hij je vasthield, het was zo warm en fijn. Je kon je herinneren dat Tom lieve woordjes in je oor fluisterde terwijl hij ook probeerde te slapen.
Je wordt wakker in de hoop je om te draaien en Toms prachtige gezicht te zien, maar er was niemand. Je hoort wat lawaai in de keuken en dus sta je op en ga je erheen om Tom het ontbijt te zien maken. "Hoe laat is het?" Vraag je. Tom draait zich om en steekt een stuk toast in je mond: "Maak je geen zorgen over hoe laat het is, mijn liefste. Het is sowieso weekend. We hebben allebei een vrije dag." Tom draaide zich om nadat hij zich iets realiseerde. "Tenzij je vandaag naar school moet." "Nee. Niet in het weekend. Ik ben helemaal van jou." "Uitstekend." Hij vliegt naar je toe en draait je een keer rond, kust je en plaatste je in een stoel aan de eettafel. "Wat is de gelegenheid, mijn privé Chef?" Vraag je om Tom een ​​beetje aan het lachen te maken. "Mag een knappe jonge acteur zijn vriendin niet in de watten leggen?" "Ik denk het wel, als hij o zo hard aandringt." Plaag je. "Wat ben je daar aan het maken?" "Het is een verrassing." Tom bonkte een beetje met wat pannen en kwam terug naar de tafel met een stapel pannenkoeken en sinaasappelsap. "Mijn hemel. Je hebt behoorlijk hard gewerkt." "Eet op. We hebben vandaag veel te doen." "En wat gaan we doen vandaag als ik het mag vragen?" "Nee, dat kan ik niet zeggen." "Is dat ook een verrassing?" Hij zegt niets, hij stopt gewoon zijn mond vol en grijnst naar je om je aan het lachen te krijgen: "Goed, vertel het me dan niet." Giechel je. Toen het ontbijt klaar was, nam je een douche en deed je je haren. Tom besloot je aan de andere kant van de deur lastig te vallen: "Schat, ik weet zeker dat je er goed uitziet. Kom naar buiten." "Nog een paar minuten lieverd." "Dat zei je twintig minuten geleden ook al." "Ach, ssstt." Tom lachte je uit achter de deur, waardoor je het een beetje verprutste met je make up terwijl je probeerde je lach in te houden, 'Thomas William Hiddleston!" "Ja?" "Je hebt me mijn eyeliner laten verpesten." "Waarom moet je je ogen kleden? Ze zijn sowieso al de kleur van schoonheid." Je bloost in de spiegel, "Tom!" "Ja?" "Ugh!" "Wat?" Vraagt hij. Je wachtte en er viel een lange stilte. "Het heeft geen zin, ik kan je niet tegenhouden met brabbelen. Het is te schattig.'' "Nou, zal ik je dabln verder afleiden?" Vroeg hij terwijl hij je giechelde. Je leunde over de gootsteen en glimlachte. "Hoe meer je dat doet, schat, hoe langer ik hier bezig zal zijn." "Weet je dat zeker?" "Thomas!" Je lachte en morste je make-up in de gootsteen. "Kijk nu wat je hebt gedaan." "Eh, ik kan niks zien, er zit een deur in de weg." Uiteindelijk open je de deur nadat je je zorgvuldig hebt opgemaakt: "Jij bent onmogelijk, weet je dat?" "Zo erg ben ik toch niet? Anders liet je me hier niet slapen." Je bloost en lacht: "Oké wijsneus, laten we gaan." Jullie verlieten allebei hand in hand het huis en reden de middag tegenmoet.