Achter de schermen.

Plankenkoorts.

''Oké, kun je me alsjeblieft vertellen waar we nu heen gaan?" Tom zei niets, hij haalde alleen je liedjesboek tevoorschijn dat hij uit je huis had gehaald en op je schoot legde. "Jij sluwe kleine vos. Hoeveel liedjes heb je hier in gelezen hmm?" Plaagde je. Tom haalde zijn schouders op en zei niets. Je mond viel open. "Meen je dat? Ga je het me niet te vertellen? Praat dan tenminste met me." "Ik kan het niet of ik zal ontploffen." Zei hij terwijl hij op zijn lippen beet in de hoop dat het zou helpen om te ontkennen. Je leunde een beetje geamuseerd achterover: "Dus mijn liedjesboek, is dit een aanwijzing?" Tom zei weer niets, hij wilde je zo graag verrassen. Dus je liet het maar erbij zitten. Je laat Thomas zijn eigen weg gaan, omdat hij het zo belangrijk vond, tenzij ... "Welk lied wil je dat ik zing, liefje?" 'Zon ..." Tom keek je aan en glimlachte. "Goed geprobeerd." 'Dus je wilt dat ik zing. En je wilt dat ik het liedje Sunshine zing ...' zei je terwijl je de bladzijden omsloeg. "Dat is grappig, want het vermeldt jou hier een beetje." Je ogen keken naar hem, "Slimme kleine vos." Tom schonk je een gekke grijns. "Maar niet slim genoeg." Je giechelde. "Wacht maar als we thuiskomen." Dreigde hij. "Oooh! Wat krijg ik? Is het een cadeautje?" 'Nee. Nee! Jij kunt mij niet gek krijgen. Je bent er niet goed in." 'Echt waar? Omdat die dwaze grijns van je me iets anders vertelt, schat. Heb je eindelijk je match ontmoet?" " Je komt zelfs niet in de buurt, mijn liefste." "Oh, jammer. Ik denk dat ik harder zal moeten proberen." 'Veel succes daarmee, mijn liefste." "Je zult een klap krijgen, dat verdien je." Tom lachte alleen maar terwijl hij over de weg reed en je nog steeds geen idee had van waar jullie naar toe gingen, totdat je daadwerkelijk de parkeerplaats opreed: "Een opnamestudio?" Tom knikte en stak zijn hand uit om je uit de auto te helpen, "Ik wilde je meenemen om je liedje op te nemen." "Oh jee." Je raakt gestrest. "Wat is er?" "Ik heb een beetje plankenkoorts." Tom lachte: "Hoe heeft een dame die altijd in het theater heeft gewerkt plankenkoorts?" 'Je lijkt te vergeten dat ik backstage werk, mijn liefste." "Ja, maar je hebt zoveel acteurs op die plek zien binnenkomen, je moet vast wel iets geleerd hebben." "Nogmaals, ik werk backstage. Ik heb niet eens een show van voren gezien." "Oh. Maar het is nu niet echt een podium, toch?" "Je weet wat ik bedoel Tom. Maar ik zal het proberen. Voor jou." "Ik kom met je mee." Hij kneep in je hand terwijl jullie allebei de studio binnenliepen. Ze hebben je een koptelefoon en een microfoon opgezet. "Als je er klaar voor bent, y/n." Zei de directeur. Je haalde diep adem en keek naar de gitarist achter je, de man knikte. Toen keek je naar Tom die naar je glimlachte. Je sloot je ogen en knikte naar de regisseur. De muziek begon te spelen en je begon te zingen. Je hart begon hard te kloppen en je gezicht werd de helderste roze tint, maar je stem veranderde niet. Na de eerste paar verzen werd je wat losser, wetende dat de regisseur het leuk vond. "Sometimes a smile can numb the pain. Even the sunshine stops the rain. It shouldn't be a mission, it's just intuition. Not one of us feels the same, it's the beauty of life you're missing. It makes it al better if you just break a Hiddleston." Je werd gevraagd om nog een paar pogingen te doen, maar de regisseur had niet veel te zeggen dat negatief was. Toen je klaar was, gingen jullie beiden weg en klommen weer in de auto: "Ze zullen ons laten weten wanneer het op een cd is gezet." "O mijn God." Je hapte naar adem. "Wat?" Tom grinnikte. "Ik had nooit gedacht dat dit mij zou overkomen, Tom." "Ik wist eigenlijk niet dat je zo goed kon zingen. Je hebt me echt omver geblazen." "Ik bedoelde niet alleen het zingen. Ik had nooit gedacht dat ik je zou ontmoeten en dat je me zo geweldig zou behandelen. Ik ben maar een fan-girl. Een van de vele. En je hebt me gezien zoals ik ben." "Ik heb je gezien, ja. Ik heb alleen jou gezien, mijn liefste. Je verdient dit alles, mijn liefde. Ik wou dat ik zoveel meer kon doen." "Wat kun je nog meer doen? Dit is meer dan genoeg voor mij." Je legde je hoofd op zijn schouder. "Goed, ik ben blij dat van je te horen." "Ik voel me zo verwend." "Graag gedaan." Je begroef je gezicht giechelend in zijn nek. "Wat is het?" Vroeg hij een beetje ineen gekropen terwijl hij je neus tegen zijn nek voelde strijken. "Je bent soms gewoon te lief." "Mmmm. Zoet. Wil je een ijsje? De zoetekauw in mij roept me." "Ja, dat klinkt goed." Je snuffelde nog wat meer in aan zijn nek en hij kromp weer ineen. "Wat is er met die plek?" Tom bloosde voor het eerst: "Welke plek?" "Deze." Je streek met je vingernagels langs zijn nek waardoor hij terugdeinsde: "Ah! Niet doen." "Wat doen? Dit?" Je deed het nog een keer en hij barstte in lachen uit: "Ehehehehe! Stop ermee!" "Hmm ... schattig." Je leunde achterover en glimlachte. "Puur kwaad ben jij." "Het is niet mijn schuld, jij bent degene die jezelf aan mij heeft gegeven." Je grinnikte. Tom wierp je een blik toe die je een beetje ongemakkelijk maakte: "Ik krijg je terug, mijn liefste. Er is altijd een manier." "Hou je mond en rij." Zei je. "Oh! Bazig vandaag zijn, niet?" "Doe nou niet alsof je het niet leuk vindt." Tom reed de parkeerplaats af en jullie twee haalden jullie favoriete ijs bij de dichtstbijzijnde winkel en gingen naar huis. Jullie maakten allebei je eigen ijscoupes en gingen aan het aanrecht zitten. "Mmm. Dit is perfect." Zei Tom heel tevreden met zijn smaak van ijs. Je schudde je hoofd want Tom zag eruit alsof hij aan het vrijen was met zijn lepel. Je nam wat slagroom van je gerecht en gooide het in het gezicht van Tom, meteen schoten zijn ogen wijd open: "Wordt wakker Casanova." Je lachte het uit. Zijn gezicht veranderde weer in die slinkse blik. "Heb je net ..." "Ja. Ja, dat heb ik gedaan. Wat ga je eraan doen?" Tom haalde zijn schouders op en bleef rustig zijn ijsje eten. Toen hij klaar was, stond hij op en zette zijn bord in de gootsteen. Je bleef rustig eten totdat Tom een handvol slagroom in je gezicht sloeg. "TOM!" Je schreeuwde. De man pakte je op en zette je op het eiland vast. "Laat me gaan, Tom." Waarschuwde je. "Wat ga je eraan doen, y/n?" Je stak je hoofd een beetje op en smeerde wat slagroom in zijn gezicht, "Dat." "Ik zei dat je het zou krijgen als we thuiskwamen." "Oké, dus hoe ga je mijn gezicht nu schoonmaken?!" Oh jee, je realiseerde je niet wat je net zei totdat het gebeurde. "AHH! Ew! Tohohom stop!" "Wat? Je zei dat ik je gezicht moest schoonmaken." Zei hij nog een keer terwijl hij je wang likte. Je veegde de rest van je gezicht terwijl de slagroom overal vloog. Ew! Je hield er nooit van om gelikt te worden, zoveel kwijl. De gedachte eraan deed je huiveren. Hij stopte toen hij dacht dat je genoeg had en hij liet je rechtop zitten. Je keek naar zijn met slagroom besmeurde gezicht en lachte: "Wat?" Vroeg hij terwijl hij dichterbij kwam. Je lag een hand op zijn gezicht om te verbergen hoe schattig hij eruitzag, het werkte niet: "Stop ermee!" "Stop wat?" "Schattig zijn." Je begon te lachen om zijn gekke glimlach en je ging weer op het eiland liggen. "Kijk naar de rotzooi die je hebt gemaakt, Thomas." "De rotzooi die ik heb gemaakt? Jij bent degene die dit hele ding begonnen is. Ik gaf je het alleen maar terug." "Dat heb je dan goed gedaan." Lachte je. "En je hebt mijn ijsje omgegooid." "Wil je dat ik een nieuwe voor je maak?" Je knikte. Hij ging van je af, maar je hield hem op zijn plaats: "Blijf hier." "Wil je je ijsje niet?" "Jawel, maar op dit moment niet." "Oke, schat." Hij kuste je beide wangen en ontmoette toen je lippen.