Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
bölüme başlamadan önce bu harika şeyi göstermek istedim. 🥺💕
toomuchpressure_ 'a AİT OLAN BU ÇİZİM İÇİN KENDİSİNE ÇOKÇA TEŞEKKÜR EDİYORUM. 🥺💕 (ayrıca kendisi de profilinde paylaştı, gidip ordan da kontrol edin mutlaka. 🤧)
—
akaashi hâlâ o pembe saten eteğin içindeyken uykuya daldığı gecenin sabahında, kapısı erken saatlerde çalınmıştı.
henüz üstünde ne olduğunu bile fark etmeden, yalpalayarak kapıyı açmaya gittiğinde kapıyı araladığı zaman çıplak bacaklarına vuran soğuklukla irkilmişti.
hiç tanımadığı, siyah takım elbisesiyle kapısında duran adam ise sadece ona elindeki zarfı vermekle görevliydi fakat kapıyı açan bu güzel beden yüzünden birkaç saniye duraklamıştı.
"akaashi keiji?" adam gözlerini kapıyı açan bedenden kaçırmak istercesine gözlerne bakmaya çalışmıştı.
akaashi ise hâlâ uyanamamış bir halde kafasını sallayıp, ona uzatılan zarfı aldığında gözlerini birkaç kez kırpmıştı.
ardından takım elbiseli ve gizemli adam aceleyle kapısının önünden ayrılmıştı.
akaashi ise adamın arkasından kaşlarını çatarak bir eline tutuşturulmuş zarfa ardından da apartmandan inen adama bakmıştı sabah sersemliğiyle alnını ovuştururken.
elindekine, siyah bir zarftı ve üstünde çirkin harflerle 'akaashi keiji' yazıyordu.
kapısını kapatıp, tekrar yatağına dönerken aniden bacaklarındaki çıplaklığı fark etmiş ve gözlerini kocaman açarak aynada kendine bakmıştı.
dün gece yaptığı şeyler birer birer zihnine tekrar uğrarken, kendine kızarmışcasına sinirle kafasına vurdu.
sıra elindeki zarfa geldiğinde ise, dün gece bokuto'nun söylediği şey bir anda onu birkez daha uykusundan çekip almıştı.
"yok artık..." aceleyle, elindeki zarfı açmaya çalıştı.
ve düşündüğü gibi gerçekten de zarfın içerisinde bir kredi kartı vardı. üstüne yapıştırılmış zarfa bakarken kaşlarını çattı.
'limitsiz olduğundan emin olabilirsin, bebeğim. umarım günaydın demenin güzel bir yolunu bulmuşumdur.'
akaashi'nin gözleri her saniye şaşkınlıkla daha fazla açıldı.
bu... bu da neydi şimdi?
sadece dalga geçtiğini düşünmüştü fakat sabahın köründe gerçekten de kapısına limitsiz bir kredi kartı bırakılmıştı, öyle mi?
hayır şu an asıl mesele yanaklarının kızarmasına neden olan 'bebeğim' kelimesiydi.
eliyle yüzünü kapatırken başına gelen şeyin doğruluğunu tartmay çalışıyordu.
aniden böyle bir şey yaşaması normal miydi?
ailesi bile öz oğullarını kapıya koymuşken, yıllardır tek kuruş dahi destekte bulunmamışken bir yabancının bunları yapması akıl alır gibi değildi.
derin bir nefes alarak pürüzsüz yanaklarına basan ateşi dindirmek için eliyle kendine hava yaptığında, bu durumun altından kalkabileceğinden şüpheliydi.
telefonu eline alırken, hala bir eliyle yanaklarını soğutmakla meşguldü.
akaashi: bokuto-san. ben bunu gerçekten kabul edemem.
bokuto: günaydın, akaashi. birazdan toplantıya gireceğim. bu konuşmayı yapmak yerine bana şans dile lütfen.
akaashi: toplantıda iyi şanslar bokuto-san.
bokuto: teşekkürler bebeğim.
akaashi, gelen mesaj yüzünden telefonu bırakarak elleriyle yüzünü kapattığında dudaklarındaki anlamsız ve bir o kadar da belirsiz gülümsemeyi bastırmak için uğraşıyordu.
ardından telefonu tekrar titreşti.
bokuto: teşekkür etmek istersen akşam yemeğe çıkınca teşekkür edebilirsin.
akaashi: yemek mi?
bokuto: hazır olduğunda mesaj atman yeterli. akşamı iple çekeceğim.
akaashi, ekrana kelimeleri tükenmiş bir şekilde bakarken elindeki kredi kartı kucağına düşmüştü.
ne bekliyordum ki, diye düşündü içinden.
yine de tüm düşünceleri, artık bir 'sugar daddy'si olduğu gerçeğini bastıramıyordu.
