So Close Yet So Far

SCYSF 17: Thinking out loud.

-Kian's POV-

When your legs don't work like they used to before

And I can't sweep you off of your feet

Will your mouth still remember the taste of my love

Will your eyes still smile from your cheeks

Sa tuwing tumutugtog itong kanta na toh, ikaw ang laging naaalala ko, bakit ganun na lang kalakas ang impact mo saken?

Bakit ganun na lang katindi ang eager ko na makita ka simula ng makilala kita? Tinatamaan na ba ako? Na kahit sobrang tapang mo hinahayaan ko lang dahil alam kong may kahinaan din ang tulad mo?

And darling I will be loving you 'til we're 70

And baby my heart could still fall as hard at 23

And I'm thinking 'bout how people fall in love in mysterious ways

Maybe just the touch of a hand

Oh me I fall in love with you every single day

And I just wanna tell you I am

Hindi ko maintindihan ang naramdaman ko nung isinugod ka sa hospital, mabuti na lang sinabi saken ni Ania, hindi ko alam pero kinakabahan ako na baka may mangyare sayong masama.

~flashback~

Nandito ako sa may sala dito sa bahay, hinihintay sina Andrei, may lakad daw kami. Ang tagal tagal naman nila dumating.

*phone ringing.

~Ania's calling~

Sinagot ko agad baka kasi importante eh. Kanina pa kasi ako parang balisa at hindi ko matukoy ang dahilan.

"Bakit anong kailangan mo?" Tanong ko agad sakanya.

"Cous' I need you here please." Humihikbi pa siya, ano bang nagyayare sa mundong toh? Bakit lagi akong damay. Nakakainis ah.

"Bakit? Anong nangyare sayo?" Tanong ko, kinuha ko na yung susi ng kotse ko at pumunta sa parking lot, baka kase may nangyare ng masama sa pinsan ko hindi ko pala alam.

"Not me." Whaaat? Eh di sino? Pinag-iisip pa ko nito eh. "It's bessie, nandito siya sa hospital nung isang araw pa at hindi pa rin siya gumigising, please I need you to come over." Bakit ngayon niya lang sinabi? Shit!

"Bakit ngayon mo lang sinabi!?" Pinaandar ko na ang kotse ko, huminto muna ko at sinuot ang headseat ko at pinaadar ulit.

"Hindi ko kase alam kung maniniwala ka eh." Haaay. Ako pa talaga ang hindi maniniwala, alam ko naman na kahit ganun siya kasungit may possibility naman na may mangyare sakanya.

"God! Ania! Saang hospital yan?!" Inis kung sabi at pinaharurot na palabas ng subdivision ang kotse ko.

"St. Lukes Medical Hospital.". Binilisan ko pa takbo ng kotse ko, wala na kong pakialam kung mahuli ako ng MMDA basta makarating ako sa hospital.

Aba aba! Teka lang? Bakit ba ako nag aalala ng ganito? Hindi naman ako ganito dati ah? Hindi naman ako nag aalala ng basta basta sa isang tao?. Ano bang nagyayare saken?

Nakarating ako agad sa hospital dahil sa bilis ng pagpapatakbo ko.

Hinanap ko agad ang kwarto ni Jia. Nakita ko si Ania, niyakap ko siya dahil umiiyak siya dahil sa pag aalala.

"Okay ka lang? You look so worried about her?." Tanong sakin ni Ania

"Oo okay lang ako." Pagdedeny ko, bakit ba kase nag aalala ako ng ganito? Naaalala ko na naman yung batang babae na minsan tinulungan ko. Asan na kaya siya?.