Merabalarr. O kadar uzun zamandır yazmıyorum ki buranın yolunu unutmuşum. Bu kitaba başladığımda ortaokul öğrencisiydim. Artık liseyi bitirdim. Zannedersiniz ki çok şey yaşadım hayatımda çok şey değişti ben değiştim ve bu kitaptaki düşünceler,konu vs. artık pek bana hitap etmiyor. Ama yazdığım ilk kitap ve bende yeri çok ayrı. Tabi sizin de. O yüzden bu kitap ve siz kesinlikle bir final hak ediyordunuz. O zaman hadi beraber çıktığımız bu yolu yine beraber bitirelim.✌🏿
Uygurların evindeki garaja geldiğimizde şaşkınlıkla kollarım iki yanıma düştü. Bu...inanılmazdı. Garajdaki her şeyi kaldırmıştı. Sadece kocaman bi masa, leziz gözüken yemekler, şık sandalyeler, göz alıcı led ışıklar ve Uygur'un gitarı vardı.
Heyecanla Uygur'a döndüm.
"Sana inanamıyorum. Nasıl yaptın bunca şeyi."
Led ışıklardan bile daha parlak dişlerini sergileyerek sırıttı.
"Daha hiçbir şey görmedin."
Sırıtışı hafif bir tebessüme dönüşmüştü artık. Ellerini nazikçe ellerimden kurtardı ve geriye doğru birkaç adım attı.
"E o zaman başlayalım artık."
Uygur uzun bir ıslık çaldı. Gözlerini takip ederek sağımda kalan garaja doğru baktım. Yok artık! Birol Namoğlu mu o! Gripinin solisti tam karşımda duruyordu!
·································································
Birol Namoğlu ile söylediğimiz onlarca şarkıdan sonra vedalaşıp ayrıldık. Müthiş bir gece geçirmiştik. Yemek yedikten sonra Uygur bana her şeyi baştan sona anlattı. Neden böyle davrandığını, Oya'yı, çocukları... Anlam veremediğim her şey şimdi kafama birer birer oturmuştu ve bu Uygurla aramızdaki yıkık köprüyü onarmaya çoktan başlamıştı.
"Her şeyi konuşup hallettiğimize göre artık konuya gelebiliriz."
Ayağa kalkıp usulca yanıma geldi ve ellerimden tutup beni ayağa nazikçe kaldırdı.
"Kumsal..."
Gittikçe derinleşen mavilerine artık yüzmeyi bildiğim için korkmadan daldım.
"Evet... Ben de seninle olmak istiyorum."
....................................
2 yıl sonra
Günün ilk ışıkları usul usul kirpiklerimin arasında dolanırken kapatmış olduğum gözlerimi aralamaya çalıştım. Kolumu güneşi kapatacak şekilde gözlerimin önüne getirip saatime baktım. 05:33. Kolumu indirip sağ tarafıma döndüğümde zaten bana bakmakta olan maviliklere rastladım. Esnerken dudaklarımdan keyifli bir kıkırtı döküldü.
