Sabah uyandığımda gözlerimi kısıp etrafa bakındım. Aklıma yine dün gelince kızarıp bozarmış ve yüzüme yayılan gülümsemeye engel olmamıştım.
Yatakta saatlerce durabilirdim, ama istememiştim. Uyandığım gibiydim hala mayışıktım ve saçım başım dağınıktı. Bu halimle gözükmese miydim lan acaba?
Evi bilmediğim için aylak aylak evin içinde dolanıyordum. Zaten çokta büyük değildi, gezmeye devam edip her yere bakmıştım ama yoktu. İlk gecesinden sonra terk edilen kızlar gibi hissetmiştim birden.
Omuz silkip koltuğa oturdum ve bacaklarımı kendime çekip zaten ayılmamış benliğimi tekrar uykuya teslim ettim.
///
Islık çala çala alışverişini yapmış ardından aynı şekilde evinin yolunu tutmuştu. Neşeli bir halde çalarken gözünün önüne ufaklığının kızarıp bozaran hali gelince mırıldanmaya başladı.
"Al yanak allanıyor, aman yazması pullanıyor. O yar çıkmış karşımda.
Aman dal gibi sallanıyor."
Kapıyı açıp içeri girmiş manisine devam ederken poşetleri mutfağa taşıyordu.
"Aman etme bana bu nazı, aman gel bize bazı bazı. Aman yar ben seni alırdım. Aman baban olsaydı razı"
Poşetleri boşaltırken hafiften masayı kurmaya başlamıştı. Güzel bir sofra hazırlamak istiyordu, dün gece içi gitmişti zaten karşısında ağlamış çocuğa.
Uyandığından habersizdi. Oysa salondaki çocuk o eve girip şarkıyı mırıldanmaya başladığından beri uyanıktı.
"Al yanak gül gül olur, aman sırma saç tel tel olur. Yarim çıkma dışarı.
Aman seni gören del'olur"
Bora olduğu yere uzanmış gözleri kapalı hiçte tarzına uymadığı için onu güldüren müziğe odaklanmıştı.
Furkan kolay olan kısmı halledip masaya koyması gerekenleri koymuştu, kızartma işlerini yapmayı beceremezdi bu yüzden arada yardım almak adına Borasını uyandırması gerekiyordu. Omuzlarını oynatıp vazgeçmediği şarkısına devam etti.
"Aman etme bana bu nazı, aman gel bize bazı bazı. Aman yar ben seni alırdım, aman baban olsaydı razı."
Boraya verdiği odaya ilerleyip aralık kapıdan içeri baktı. Eğer kapı kapalı olsa çalardı kesinlikle, ama açıktı işte. Rahatsız edilmek istemeyen insan kapardı kapısını.
İçeriyi boş görünce istifini bozmadan bir saat önce Boranın yaptığı gibi evi dolandı. Kaçacak değildi ya çocuk.
Bu seferde salonda yatan miniğini görünce yüzüne istemsiz daha büyük bir gülüş yayıldı. Bu Bora çok fena bir şeydi ona göre.
Şeytan tüyü vardı kesin, gördüğü anda kanı kaynaşmıştı genç oğlana. Teni yumuşacık görünüyordu ve parmakları orda gezinmekten oldukça memnundu, yanaklarına sürekli bir pembelik hakim olsada utandığı zaman burnuna kadar kızarıyordu ve bu kıvırcık saçları eşliğinde görsel bir şölen sunuyordu.
Yanına yaklaşırken sesini biraz daha yükseltti. Ona dokunmak için yanıp tutuşan parmak uçlarını kırmamış, usulca yanağında gezdirmeye başlamıştı.
"Al yanak pembe pembe, aman sevdan uyandı bende. Sevdan ile yanıyorum. Aman hiç insaf yok mu sende."
Genç oğlan yanağına değen parmaklarla anlık titremişti, Furkanın ufacık bir teması bile o kadar güzel hissettiriyordu ki ona.
