Chapter 58

430 27 6
                                    

#TOTILChasingLove

A/N: This is purely fiction. Sorry for grammatical errors and wrong spellings. Thank you, enjoy reading!

-

Regine

"Eat your lunch na" I told Nat and Nate right after they sit for their lunch, I just prepare menudo and obviously with orange juice, suha if they wanted to.

"Mommy I have no gana po" Nat said, halatang matamlay pero hindi ko alam kung bakit, kakauwi palang nila from school, hindi ko rin naman sila binaunan ng madaming pagkain dahil exams lang naman ang gagawin nila.

"Me too mom, I don't want to eat, I'm full" saad din naman ni Nate habang ibinababa ang kutsara at tinidor na hawak hawak niya.

"Kumain ba kayo sa school, umorder ba kayo ng lunch kanina?" I asked them, alam ko na kung ano ang dahilan at bakit sila ganto kalungkot at walang gana ngayong araw.

We are supposed to go to Batanes tommorow with their dad but things happened, una palang ayaw ko na madadamay yung dalawang anak ko sa kung anong meron samin ni Ogie pero malalaman at malalaman nila ang lahat.

I sat in front of them, tumitig ako sa kanilang dalawa at hinihintay ko silang magsalita pero hindi sila naimik, so I break the silence between us.

"Tungkol ito sa daddy niyo no?" Tanong ko sa kanilang dalawa.

Yumuko si Nat habang si Nate ay patuloy na natango ngunit nakatingin sa malayo, God I wish I didn't told him to leave me alone.

"Mommy ang daya mo naman po, I didn't even have enough time to love our dad, Christmas is coming and we're supposed to celebrate it as a family, and now wala na ulit siya" nagpapaliwanag si Nat sa akin, nararamdaman ko na nalulungkot siya kaya kailangan may gawin ako.

"Mommy I know that you're there and you fulfill the role of being a mother and father for the past five years, but we need to have and be with our dad, you have to marry him and not take him for granted" entry naman ni Nate, too much english.

"Bears, I already forgive him, at kung gaano niyo siya kamahal, ganon din ako, I never wanted him to leave. As adults, may mga masasabi kami na bagay that we didn't mean, mommy is pagod lang siguro that time, but it doesn't mean that I didn't love him anymore. For a whole five years, I always remind myself that you two are the reason, at kayo ang dahilan kung bakit kailangan kong mahalin yung daddy niyo, I promise you guys I'll marry him, kung 21 na bukas, at nasa Batanes tayo, papakasalan ko siya sa 22" I told them, they both look at me and smile, tumakbo sila papalapit sa akin at yumakap. And I just realized, ang conyo ko pag kausap tong mga anak ko.

Mga anak, kumain na kayo, kailangan kong humingi ng tawad sa ama niyo at sabihin sakanya na papakasalan ko na siya, I never felt this excitement before, at habang nakain sila ngayon sa harapan ko iniisip ko kung kanino at saan ko muna iiwan at papaalagaan itong mga anak ko. Ariel.

"Bears, do you want to go to tito Ariel?" I asked them while they're busy separating meat and carrots.

"I miss playing with him, I miss sliding down on the stairs in his house" Nate utterly said, I was shocked at what he just said.

"Ano?!" Sigaw ko, "Sorry bear, ano?" Regine wag mong sigawan yung anak mo, naging mahinhin naman ang tono ko sa pagtatanong sa kanya.

"We used to get inside a box and slide down" Nate answered me, imagining it, feeling ko anytime masasaktan yung mga anak ko, gagong Ariel hindi manlang kinukwento sakin yung mga ganon.

The One That I Love (COMPLETED)Where stories live. Discover now