SONSUZLUĞA KAÇIŞ

" GÖLGELER "

Keyifli okumalar 🌙

                        🥀" LM "🥀

Uyandığım bir saat olmuştu ama ben yatakta, gözlerimi tavana dikip öylece düşünüyordum.
Geçmişi hatırlamakta zorluk çeken zihnim yine beni bilinmezler içinde sürüklerken, çoktandır olmayan bulanık görüntüler uyanıyordu bende.

Kapı zilinin çalmasıyla daldığım düşüncelerden uzaklaşıp kapıya doğru gidiyordum.
Açtığımda kimse yoktu, sadece yerde siyah zarf buldum.
Kapıyı kapatıp salona geçtim.
Kanepede oturup zarfı açtığımda gördüklerim korkudan kalbimin çarpmasına neden olurken, ben tekrar tekrar baktım zarftan çıkan Aslan ben ve birilerinin olduğu fotoğraflara.

Aslan elleri bağlı kafasına silah dayanmış, ben de elimde silah birisine doğrultmuşum.
Fotoğrafın arkasında not vardı
" Senin beynin eror verdiği için hatırlamazsın, ama ben ve Aslan biliyor ki, o gün hangi silahtan kurşun çıkıp birisini sonsuza dek karanlığa gömdü "

Ayağa kalkıp, evin içinde dört dönmeye başladım.
Ellerimi saçlarıma geçirip ne yapacağımı düşünüyordum.
Telefonu elime alıp mesaj yerine girdim

" Bi saat sonra bana yakın tarafta, sahil kenarında buluşalım. Önemli!"
( gönderildi 10:09)

" Tamam"
( 10:13 )

Hızla hazırlanıp evden çıktım.
Sokakta yürüyerken, bi yandan da o görüntüler gitmiyordu gözümün önünden.
Dışarıda kış sonlarını müjdeleyen güneş sıcaklığı hüküm ediyordu.
İnsana mutluluk veren bi havaydı.
Ama gel gör ki ben mutlu olamıyordum.

Sahil kenarında öylece durup, gözlerimi uzaklara dikmiştim.

" Sen beni ararmıydın?"

Arkadan gelen sese döndüm.
Elleri montunun cebinde, bana bakarak yaklaşıyordu aramızdaki mesafe en aza inerken, gözlerine baktım.

" Önemli olmasa aramazdım!"
Dedim ve ekledim
" Geçmişimi bilen tek insansın ve senden rica ediyorum anlat artık.
Bilmek hakkım. Nasıl bi belaya bulaştım?  katilmiyim?
Neyim? Kimim? "

Karanlık bakışlarına maruz kalıyordum ama bende kararlıydım.
Soğuk ses tonuyla cavapladı
" Nerden çıktı geçmiş isyanın bilmiyorum ama şunu deye bilirim ki sabırsız olma.
Hatırlarsın bir gün!"

" O GÜN YOK GELMİYOR! "
Anla artık! Kaç yıl geçti olmuyo...
Canını yakmışım!
Canımı yaktın her gün!
Anlat diyorum, o da yok
Ne yapacağımı bilmiyorum!"

" Hâlâ da yakmaya devam ediyorsun merak etme "

Sinirden gülerek
" Hâlâ mı?
Sen yaptıklarının farkında değilmisin?
Beni suçlamaya hakkın yok "  dedim

" Sen yaptıklarını bildiğin zaman suçlanacak kişinin kendin olduğunu anlayacaksın.
Ben senin için kırmızı çizgim kururum'u  yok ettim.
Seni sevmeye devam dedim.
Sen ne yaptın sırf benim canımı yakmak için birilerinin sana dokunmasına, seni sevmesine, gözlerine bakmasına izin verdin.
Kim suçlu şimdi?"

" Ben senin gibi başka kollarda mutluluk aramadım sadece hayatıma devam ettim bu kadar.
Unuttuğun bi şey var sen beni al...?"

" ALLAH KAHRETSİN BENI biliyorum ben başkasına dokundum.
Ben aldatdım.
Sarhoş olduğum o geceden sonra her dakika kendime lanet okuyorum zaten.
Nerden bileceksin ki?"

" Bilmiyorum evet!
Artık kaldıramıyorum!
Günden güne zayıf düşüyorum!
Tükeniyorum sorulardan!
Tükeniyorum senin aş....?"

'Tükeniyorum senin aşkından ' diyemedim. Denizin boğuşan dalgalarına bakıp tekrar ona döndüm.
" Senin kendince doğruların, kendince intikam ala biçimin var. Beni anlamamakta israrcı birine bi şeyler söylemek zor.......çok zor!
Ama unutma Aslan Kuzguner
'Yaktığın kadar yanarsın'
Bu buluşmayı olmamış say "
Diyip arkama bakmadan uzaklaştım ordan.
Göz yaşlarımı silerek hızla yürüyordum sokaklarda.
Perişan olduğumu görmek istemiyordu. Yardım isteyeceğim tek o vardı, oysa beni öldürmekte kararlı.