Rebelation (Unity Series #1)

Kabanata 48

Kabanata 48

Maginoong Rebolusyonaryong Lider

Sa haba ng oras ng aming pag-asikaso sa susunod na plano na pabagsakin ang Oligarkiya, naging abala ang mga tao sa Manya City.

Nabalitaan kami ng mga grupo ng mangingisda sa Mandaluyong Wall. Naging matagumpay ang kanilang pagsira ng pader. May mga nakapasok naman na mga magsasaka sa Balintawak Wall.

Ang hukbo ng PLD ay inaatake ang nasa Makati Wall, sa Rizal, at Taguig. Ang Liberators naman ay nasa Malate nagmamartsa para sugurin kami.

Handa kaming labanan sila.

Pinagmasdan ko si Eufemio na nagsasalita sa harap ng mga Ibong Maya na nakatingala sa kanya, kapit ang kanilang atensyon sa bawat salita niya, ang mata nila'y puno ng paghanga sa Binatang Bukid ng bansa.

Nahatak din ako sa kanyang boses para lang makinig sa kanya kahit alam ko na ang mga sinasabi niyang plano sa mga kasama namin.

Nakataas ang kanyang noo, matuwid ang tayo, matipuno kahit payat ang katawan dahil ilan araw na kami hindi pa nakakakain. Hindi siya nagpapatinag sa kahit ano man elemento at hadlang na binabato sa kanya ng mundo.

Bumibilis ang aking puso habang pinapanuod siya nang ganito. Parang akong nakakita ng artista o manganganta na sikat sa entablado. Kung tutuusin posible maging sikat si Eufemio sa buong bansa kung nabigyan siya ng tsansa na magkaroon ng magandang buhay ngunit dahil lumaki siya na magsasaka, napatigil siya sa pag-aaral para magbukid, makalipas ng ilan taon, namatay naman ang ama niya at naiwan siyang mag-isa.

Puno man ang trahedya ang kanyang buhay pero walang nagpawindang ng kanyang kagitingan na magpatuloy pang lumaban at harapin ang bagong umaga. Sa ibang paraan naman siyang sumikat at nakuha niya ang puso ng taong-bayan bilang inspirasyon nila.

Ito na siya ngayon, nasa entablado sa harap ng buong Pilipinas, pinapakinggan ang bawat salita niya mula sa kamera na nirerekord ni Joana habang nakatutok ito kay Eufemio.

Nang lumingon siya sa direksyon, lumitaw ang marahan niyang ngiti sa labi niya. Kumaway ako sa kanya habang nakangiti.

Tinapos ni Eufemio ang kanyang paggabay sa mga kasapi. Inulanan nila ng palakpak si Eufemio. Sunod na tumugon sa kanila'y si Tyranny at Ylang-Ylang upang hatiin ulit ang bagong mga grupo.

Bumaba si Eufemio mula sa hagdanan sa likod ng entablado. Sinalubong ko siya roon dahil walang tao sa likod nito, nasa harap silang lahat. Mabilis ang kanyang paglalakad papunta sa direksyon ko.

"Kakain na ba tayo—" hindi ko na natapos ang tanong ko.

Sa hindi ko malaman na dahilan ay hinila ako ni Eufemio palayo sa mga tao hanggang sa nakarating kami sa likuran na walang makakakita sa amin. Kami lang dalawa mag-isa.

Inangat niya ko hanggang sa napapulupot ang aking binti sa balakang niya, isinandal ako sa pader, bago niya ko nilunod ng kanyang malalim na halik.

"Mahal na mahal kita, Malaya. Hindi na kita papakawalan."

"Mahal na mahal din kita, Eufemio. Nandito lang ako sa piling mo."

"Kung napunta sa punto na matatalo o manalo man tayo, sasama ka na sa'kin na tumakas, magsisimula tayo ng bagong buhay. Ayoko na lumaban kung may posibilidad na mawawala ka sa'kin." sinuklay niya ang kanyang mahaba at payat na daliri sa buhok ko, nanghina ako sa ginawa niya.

"Alam mong hindi natin sila pwedeng sukuan at iwanan."

"Alam ko naman..." Napayuko siya.

"May problema ba?" Inangat ko ang baba niya para tingnan niya ko sa mata.