Sigara (TAMAMLANDI)

Bölüm6: 1 Paket Sigara

Erdem Arıyor!

Elif: Sonunda!

Elif: Alo Erdem

Erdem: Merhaba ben hemşire Gökçe Erdem Bey şu an hastane...

Elif: Hangi hastane...

Hastanenin adını öğrenince telefonu kapatıp yoldan gelen arabalara bakıp geçen taksileri durdurmaya çalıştım. Boş olan bir taksi beni görünce yolun kenarına yaklaşarak durmuştu. Taksiciye gideceğimiz hastanenin adını vermem ile hızla yola devam etmiştik.

Ansızın gelen bu haber ile şaşkın olsam da bir yandan da başına bir şey gelmiş olmasından endişe etmiştim. Aklımdan bin bir türlü olay geçerken pekte uzak olmayan hastanenin önüne gelmiştik. Taksimetreye bakıp şoföre parayı uzatıp elimdeki poşetler ile taksiden indim. Hızla hastane girişinde ki danışmaya koşarak, boşta olan bir kızın önünde durdum.

Elif: Affedersiniz arkadaşım bu hastaneye getirilmiş, Erdem Yılmaz bakabilir misiniz?

Danışma: 1 dakika hanımefendi. Erdem Yılmaz acilden giriş yapmış şimdi 3.kat 311 numaralı odaya çıkartılmış

Elif: Teşekkür ederim 

Etrafıma bakıp asansörleri gördüğümde o tarafa doğru yönelip koşmuştum. Asansörün önüne geldiğimde henüz aşağıya inmekte olduğunu görünce hızlı hızlı alıp verdiğim nefesimi düzene sokmaya çalışıyordum. Erdem'in başına ne geldiğini düşünürken onu kötü bir halde görmekten korkarak başımı sağa sola salladım. Derin bir nefes verip etrafıma baktığım o an da Alper'i gördüm. Asansörün önünde ona anlamsız bakışlarımla bakakalmıştım. Ben onun sargıya alınmış ellerine bakarken oda bana doğru geliyordu. Yüzüne baktığımda gözleri öfkeden kıpkırmızı olmuş, gerilen kasları ile damaları daha çok kendini belli ediyordu. Bu hali ile çok ciddi ve sinirli gözüküyordu.

Alper: Elif? Ne işin var burada?

Elif: Şey ... Ben bir arkadaş için gelmiştim de. Sana ne oldu? Neden ellerin sargıda? İyi misin?

Art arda sorduğum sorular da yüzüme hiç bakmadan sargıda olan ellerini sıktı. Çatık kaşlarının altından ateş çıkan gözlerini kapatıp küçük bir nefes verdi ve tekrar açıp ateşlerini gözlerim ile buluşturdu.

Alper: Kardeşim ile ilgili bir mesele vardı

Gelen asansörün sesi ile ikimizde bakışları asansöre yönelmişti.

Elif: Ben 3. kata çıkacağım

Alper: Benim de oraya çıkmam lazım

Eliyle bana yol vererek arkamdan asansöre bindi. Asansöre bindiğimizde sessizlik hakimdi. Ekranda yazan numaraları sabırsızca takip etmeye başladım. 1-2 ve 3. Asansörden indiğimde 311 numaralı odayı bulmak için karşıma çıkan ilk odanın  numarasına bakmaya başlamıştım. Alper de benimle birlikte geliyordu. Solum da ki odaya baktım 310 ve bir sonraki odanın kapısına yaklaşmıştım ki duyduğum sesler ile durdum. İçeriden gelen sesleri dinlemeye başladım çünkü hastaneyi inletecek kadar kızın biri bas bas bağırmaya başlamıştı. Alper de benimle durmuş ve sinir katsayıları artmıştı, kolumu sıkıca tutup çekmek istedi. Kız bağırmaya devam ederken Alper'in elinden kolumu çekip bir kaç adımda odanın kapısının önünde durdum.

- Erdem sen nasıl iğrenç bir insansın ha! Allah seni kahretsin! Beni bir iddia için kandırdın, benimle oynadın ve aldattın

Karşımda uzun boylu, kıvırcık kumral saçları olan çok güzel bir kız vardı. Kız mavi gözlerinden akan yaşları elinin tersi ile silip elini göğüs kafesine vurarak haykırmıştı öfkesini. Bir kaç adım daha atıp içeriye girdiğimde sol tarafa dönen bakışlarım ile Erdem'i görmüştüm. Erdem yattığı yatakta sol gözü morarmış, kaşı patlamış ve yüzü gözü morluk içinde yatıyordu. Patlayan kaşı dikilmiş, sağ bileği sargıya alınmış ancak üstü başı param parça ve bitap bir halde tavana bakarak kıza nazaran daha sakin bir şekilde sessizce yatıyordu. Kız beni fark edince konuşmak için araladığı dolgun dudaklarını bir birine bastırıp durdu. Bense sadece içimde ki koca boşlukta aptal gibi hissederek onlara bakıyordum. Oluşan sessizlikte aklımın en ücra köşesin de bile yankılanan; Erdem, iddia ve aldatma kelimeleri kalmıştı. Kızın bakışları tekrar Erdem'i bulduğunda iğrenerek baktı.