"Της άρπαξα τον καρπό και την ανάγκασα να γυρίσει εκατόν ογδόντα μοίρες ώστε να με αντικρίσει. «Με πονάς»παραπονέθηκε. «Θέλω να ξέρω ένα πράγμα και μετά θα σε αφήσω» είπα και εκείνη προς απάντηση έκανε να πάρει το χέρι της από το κράτημα μου. Άδικος κόπος «Άφησε με» είπε σχεδόν συλλαβιστά τις λέξεις. «Όταν πηδιέσαι με εκείνον τελειώνεις με τόση ηδονή όπως κανείς μαζί μου; Φωνάζεις το όνομα του όπως κανείς μαζί μου;» Ρώτησα και την είδα να ξερό καταπίνει. Το βλέμμα της ήταν καρφωμένο στο δικό μου και μπορούσα να διακρίνω τον ερεθισμό της από το ποσό κόκκινα ήταν τα μάγουλα της «Τελικά είμαστε αδέλφια ή κολλητοί να καταλάβω προς τι το ενδιαφέρον»είπε τελικά και εγω γέλασα ειρωνικά." Πρόκειται για δυο παιδικούς φίλους που μοιράζονται ένα κοινό παρελθόν μέχρι που το λύκειο αλλάζει τις ζωές και των δυο. Το παρόν τους προβλέπεται κοινό όμως με διαφορετικό τρόπο. Η όχι και τόσο καλή οικονομική κατάσταση της Δανάη θα δώσει την ιδέα στους γονείς της να συγκατοικήσει με τον παιδικό φίλο της που κανένας δεν έχει καταλάβει εδώ και χρόνια ποσό ερωτευμένη ήταν και είναι μαζί του.