"Ölmenin zamanı değil... Kendine gel... Şimdi olmaz... Bugün değil" Gözlerimin önünde yaşananlar o kadar kötüydü ki şuan ağlamam, korkmam belki de kaçmam lazımdı ama hiç birini yapamıyordum. Onu burada bırakıp gidemezdim. O beni bırakır mıydı bilmiyordum ama ben onu bırakamazdım. Yavaşça onu sarsıyordum. Tuhaf cümleler kuruyordum. Çünkü aklıma yapacak başka bir şey gelmiyordu. "Eğer bir gün dönülemeyecek bir noktaya gelirsem arkana bile bakmadan kaç." O gün söz vermemi istemişti. Vermemiştim. Verememiştim çünkü biliyordum ki öyle bir durumda asla onu bırakıp gitmezdim. O da bunu biliyordu ama yine de gitme ihtimalime inanmıştı. (Her kurgu bir şansı hak eder) (Homofobiklere uygun değildir) (Kadınların güçlü olduğunu düşünmeyenlere de uygun değil)