"Seviyorum!" Diye bağırdı öfkeyle. "Seviyorum lan seviyorum!" Dizginleyemediği öfkesiyle hızlı hızlı nefes alıp veriyordu. Gözlerim şaşkınlıkla kocaman açıldı. "Hep anla beni diye gözlerinin içine baktım! Her sabah, belki bugün beni sever diye bir umut kalktım yataktan..." elimi tuttu ve kalbinin üzerine götürmesiyle eş zamanlı olarak sağ gözünden bir damla yaş süzülüp yeni çıkmaya başlamış sakallarına karıştı. "Şuram... sadece senin adını fısıldıyor. Sana benden daha yakın olan herkesi deli gibi kıskanıyorum." "Bana her abi diyişinde..." gözlerini sımsıkı yumup yavaşça yutkundu, yediremiyormuş gibi. "Tek bir kelime..." dedi gözlerini yeniden açtığında. "Tek bir kelime bir insanı enkaza çevirir mi?" İkinci bir yaş daha sakallarına karıştı. "Ben o kelimeyi her duyduğumda bu şehir üzerime yıkıldı, tekrar tekrar. Ve ben o enkazın altında kaldım."