Ruhum ayarı kaçmış terazinin aşağı bakan kefesinde acı çekerek duruyordu. Zavallı bedenim de bu ağırlığı taşıyamadığını adeta haykırırcasına diğer kefesinde. Benden çalınan koca bir hayat vardı. Hayır, hayır benden çalınan koca bir beden vardı. Ruhum vardı. Duygularım vardı. Anılarım vardı. Ailem vardı. Hırsızlığın böylesini düşünmek kimin aklına gelirdi ki? Büyük bir günahın cezasını henüz 10 yaşında ki bir kıza yüklemek hangi vicdana sığardı? Ölmeye yüz tutmuş kalbim tüm tükenmişliğime rağmen heyecanla tekliyordu. Benden çalınan yaşamıma geri dönmek için en büyük adımımı atarak kendimi sonsuzluğa bıraktım.