Galiba daha çocuktuk diye anlatılan yükü bugüne taşınan zaman dilimin kahrı yüreğinde genç bir kadın. Güneşe yüz çizmeyi bıraktığında, aydedeye ay demeye başladığında büyüdü. Büyürken neyse yaşadığı kat kat dikili ceplerine sakladı. Kimse açmadan, görmeden eskitmeye çalıştı. Anılar eskiyordu, insanda yenileniyordu. Zaman değil anlaşılmak ise Deva'sı oluyordu.