Acı çekmek için doğmuşum sanki.. Bir gün mutlu olucam diye bir umut beslesem de içimde, bazen vazgeçmiyor değilim. Beni bu karanlıktan çıkaracak biri olmayacak mı hiç? Ömrüm boyunca karanlığa mahkûm mu kalıcam? Yoksa hayat benim de yüzüme gülücek mi? Belki güler... Belki de yıllardır çektiğim acıları bir anda unutacağım, belki de unutturacak birisiyle karşılaşacağım... Ya o daha fazla acıtırsa canımı? Kalbimdeki, ruhundaki, bedenimdeki yaraları iyileşmez hale getirirse?... Her kes bir şansı hak eder değil mi...)