Tanrı cehennemi, fânilerin kalbinde kurdu. Mayın tarlasına tek bir adım dahi atmadan, silinip yok olmayı öğreneceksin. Ellerini havaya kaldıracak ve her an Tanrı'dan af dileyeceksin. Kolların iki yanında özgürce sallanacak, gökte bir şimşek çakacak, sema karanlığın en zifir rengine boyanacak ve kara yeni yağmur damlalarının yakarışlarıyla baştan aşağı, tek bir an dur durak bilmeden sarsılacak. Bir kurt, yıllarca saklı kaldığı dağın, en karanlık kuytusunadan yellesindeki kar birikintileriyle çıkacak. Bir kadın, yanacak. Bir adam, yakacak. Bin yakarış, karanlık semanın deşik bağrında yankı bulacak. Bu hikâye öyle bir hikâye ki; hiç kimse yandığından kurtulamayacak. Kehribar'ın kardan kalbi, Kül'ün kanlı parmakları arasında bir avuç toprak kalacak... "Çünkü sen," diyordu, ateşten adam. "Yandığın kadarsın ve her an yakmak için varsın." Eski adıyla, (KÜL KADIN NEVA) tekrar yayımda...