Anna

Jestem - to nie ulega wątpliwości - wciąż jednak dowiaduję się, kim albo czym. Bywam beztroską dziewczyną. Bywam zmęczoną życiem staruszką. Często śmieję się głośno i mówię szybko. Czasem trzęsę się od płaczu. Bywam roztargnioną, rozmarzoną dziewczynką z lepkimi dłońmi, która dopiero co wyskoczyła z piaskownicy i wciąż trzyma kurczowo łopatkę, a w butach chrzęszczą jej ziarenka piachu. Bywam twardo stąpającą po ziemi młodą kobietą w eleganckim płaszczu. 
Nie jestem zdefiniowana i jednowymiarowa i być nie muszę - to jeszcze jedna z wygód późnych nastoletnich lat (powoli dobijam osiemnastki).
Bywam też poetką i pisarką, choć nie lubię tych słów - wolę mówić po prostu, że piszę.
Żyję i czuję życie. Doświadczam.

Opowieści, które tutaj znajdziesz, powstawały w różnych momentach mojej bytności Tutaj. Składają się na kawałek świata, dla którego potrafiłam znaleźć słowa (a może to słowa znalazły mnie?). 
Czasem piszę codziennie, czasem mam miesiące przerwy, więc na pewno nie będę publikować regularnie. 

Nie chcę kokietować Cię słowami, owijać mozolnie ich liny wokół Twojej szyi, by potem, gdy mi zaufasz, zacisnąć ją gwałtownie, bez litości. Chcę pokazać Ci skrawek świata, maleńki ułamek, którym jestem, którym jesteś. To zaproszenie, wyciągnięcie dłoni... Czy je przyjmiesz? Czy ją chwycisz i pójdziemy razem?

Zbliżajmy się do siebie, kiedy wszechświaty się oddalają.