Jar of Hearts

Prologue

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locals, and incidents are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to an actual person, living or dead, or actual events is purely coincidental.

[people laughing]
[children screaming happily]

I envy people who can laugh their problems off.

Am I the only one suffering here?

It's been 7yrs already yet you still own my heart as if it's yours.

"Mommyyy! I wanna ride that!" My 7yr old said while pulling me close to the rides. Nasa Hong Kong Disneyland kami ngayon.

I promised him na pupunta kami dito if hindi na nya ikakalat ang kanyang toys. Dahil ang sakit sa paa pag natatapakan lalo na yung mga lego nya.

I didn't expect na dadalhin ko talaga ang anak ko dito. I have a lot of memories in this place...

Memories with the person i wanted to forget...

Naputol aking pag iisip dahil kami na pala sunod. Hinila lang ako ni Ron papunta sa Buzz Lightyear Astro Blasters na rides. Favorite nya kase ang Toy Story, kaya kina kalat nya ang kanyang toys kase tinitingnan nya sa cctv namin kung gumagalaw, parang tanga lang.

We finished the ride and na iihi na ako, pinahintay ko lang si Ron sa labas ng C.R. at pag labas ko wala na siya!

Kinakabahan na ako kase almost 10mins ko na siyang hinahanap. Palapit na sana ako sa mga pagkain para bumili pero may batang tumawag sakin kasama ang isang lalake.

"Mommyyy!" Sigaw ni Ron habang tumatakbo palapit. "Sorry mommy I was curious if asan galing yung yummy smell ng food kaya sinundan ko yon hanggang sa mawala ako. Pero no need to worry mom I'm okay."

"Dapat hindi mo iniwan ang anak mo. If you're a responsible mom you shouldn't have left your child alone." Kung hindi siya nagsalita hindi ko siya mapapansin.

I was about to answer him pero tumalikod na siya i didn't have the chance to see his face. Hindi na namin yon pinansin ni Ron at kumain nalang kami ng kahit anong gusto nya.

"Mom look! I want a dad like him." Sabi nya sabay turo sa isang lalake na may karga na bata. Parang tumigil ang ikot ng mundo ko nang makita kung sino yung lalake na tinutukoy niya...

His father..

Ang sakit tingnan na may karga siyang iba habang ang anak nya ay hindi man lang naranasan na makasama siya...

Kahit sa unang pag bukas ng kanyang mga mata..

Kahit sa pagbigkas niya sa kanyang unang salita..

Kahit sa unang beses na natuto siyang mag lakad..

Hinihintay ko parin siyang bumalik..

But now i don't need to wait anymore. Alam na alam ko na ang dahilan kung bakit hindi na siya bumalik..

Dahil may sarili na siyang pamilya..

"Let's go. I'm hungry." Sabi ko habang pinipigilan aking mga luha.

"But mom you look so tired. Stay here mom I'll buy you foods." Tumango nalang ako kase kung mag sasalita ako tutulo na talaga ang mga luha ko.

Nag nakalayo na si Ron hindi ko na talaga kayang pigilan ang mga luha ko at pinatulo ko nalang yon.

Maya-maya dumating na si Ron pero may kasama naman siyang lalake.

Napatingin ako sa lalake at sa sobrang gulat ko napatayo ako at agad-agad na binawi ang kamay ng anak ko.. ng anak namin rather.

"You left your child alone again. Tch! What an irresponsible mother you are." fuck ngayon lang nga tayo nag kita after 7yrs at ganyan agad ang bungad mo sakin.

"I missed you.." yun lamang ang salitang kaya kong sabihin.

___