រយះពេល1សប្ពាហ៍នេះជុងហ្គុកតែងទៅគេងបន្ទប់ពូមីនរបស់គេរាល់ថ្ងៃព្រោះគេសល់ពេលមិនយូរទេដែលអត់បានគេងជិតពូគេនឹងញោះពូគេទៀត
« ជុងហ្គុកហើយមិចមិនគេងទៅយប់ហើយណា៎ស្អែកត្រូវត្រឡប់ទៅសេអ៊ូលវិញពីព្រឹកផង »
ជីមីនរអ៊ូតឿនក្មួយដែលគេងជិតខ្លួនបើកភ្នែក
ភ្លឿកៗសម្លឹងមកគេ
« ហ្គុកហ្គីគេងអត់លក់ទេពូតូច »ក្មេងតូចតប ដោយទឹកមុខគួរអោយអាណិតអាសូរដាក់ពូគេ
« ហេតុអីទៅ? »ជីមីន
« ព្រោះហ្គុកហ្គីចង់នៅមើលមុខពូតូចឲបាន យូរព្រោះឆ្អែកហ្គុកហ្គីលែងបានឃើញពូទៀតហើយ »សម្ដីក្មេងតូចធ្វើឲជីមីនរលីងរលោងរហ័ស ទាញកាយតូចមកអោបជាប់ទ្រូងមុនហ្នឹងនិយាយលួងលោម
« មិចក៏ថាលែងបានឃើញពូត្រឹមចម្ងាយពីប៊ូសានទៅសេអ៊ូលរឿងអីថាពូទៅមិនដល់បើ
ហ្គុកហ្គីនឹកពូចាំពូទៅលេងហ្គុកហ្គីក៏បានដែល »
ជីមីន
« មែនហ៎ពូ? »ជុងហ្គុកសួរដោយការរំភើបចិត្តបែបក្មេង
« ហឹមប្រាកដណាស់អញ្ចឹងហើយឆាប់គេងទៅ»ជុងហ្គុកបិទភ្នែកដេកតាមបង្កាប់ពូខ្លួន ដោយដៃលើកអោបចង្កេះតូចមួយក្ដាប់របស់ជីមីនឡើងណែន
________________
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី៚
« ហ្គុកហ្គីរួចហើយនៅកូនពួកយើងត្រូវទៅ ហើយ »ឆេយ៉ុនស្រែកហៅកូនប្រុសដែល
មិនទាន់ចេញមកក្រៅទៀត
« មកហើយម៉ាក់ម៉ាក់ »ជុងហ្គុករត់មកតេះតះរកម៉ាក់គេដែលឈរក្បែរគូទឡាន
« ហឹមដាក់កាតាបចូលក្នុងឡានទៅហើយមក លាលោកតាលោកយាយហើយនឹងពូតូចកូន »
ណាមជុន
« បាទ »ជុងហ្គុកយកកាតាបទុកក្នុងឡានហើយដើរមករកម៉ាក់ខ្លួនវិញ
« លាលោកតាលោកយាយនឹងពូមីនទៅកូន »
ឆេយ៉ុនតឿនកូនប្រុសម្ដងទៀត
« លោកតាលោកយាយហ្គុកហ្គីលាសិន
ហើយ »ជីមីនជ្រួញចញ្ចើមភ្លាមពេលដែល
មិនលឺអាល្អិតនោះនិយាយលាខ្លួនផង
« ហឹមសុខសប្បាយតាមផ្លូវណា៎ចៅ »លោកផាក/លោកស្រីផាកលើកដៃអង្អែលក្បាលជុងហ្គុករួចនិយាយជូនពរទៅកាន់ចៅប្រុសពួកគាត់
