Ik loop samen met Anouar naar de voordeur van de huis van Souhaila. Ik zal liegen als ik nu zou zeggen dat ik zenuwachtig ben om het aan haar te vertellen. Ik krijg al snel de neiging om terug te lopen maar de voordeur werd ineens geopened.
"Hey Safae, wat een verrassing. Kom lekker binnen, ik moet met haast naar me werk. Souhaila is in de woonkamer," zegt Thomas. Hij is de vriend van Souhaila. Ik bedank hem en hij geeft Anouar nog een boks en we lopen naar binnen. Ik sluit de deur achter me dicht en hoor dat een tv aan staat.
Ik loop verder naar binnen en zie Mark op de bank zitten. Hij kijkt zo aandachtig naar de tv.
"Ga maar naast hem zitten schat, je kent hem toch nog wel van de vorige keer" Fluister ik naar Anouar. Hij hangt aan mijn tas en durft niet te zitten. Hij is nooit zo verlegen waarom doet hij ineens zo.
"Safae?" Hoor ik iemand zeggen. Ik draai me om en zie Souhaila. "Hey, ik-" Voordat ik mijn zin kon afmaken wordt ik stevig omhelst door Souhaila. Ik omhels haar terug omdat ik haar heb gemist. Ik moet haar zoveel vertellen het breekt me gewoon.
"Waarom had je niet gezegd dat je zou komen anders had ik eten voor jullie gehaald" Zegt Souhaila. Ik kijk haar kort aan en neem een diepe zucht. "Ik kwam eigenlijk om even dingen met je te bespreken ik moet zo alweer weg" Zeg ik en ik kijk Anouar boos aan die steeds aan mijn jas trekt.
"Anouar ga nou spelen mar Mark, hij is hartstikke lief!" Zeg ik een beetje geiriteerd. Hij laat me meteen los en loopt naar Mark. Eindelijk doet hij weer een beetje normaal.
"Kom zitten schat wat wil je met mij bespreken" Zegt Souhaila en ze schenkt wat drinken voor me in. Ik zelf kan niks drinken omdat ik echt misselijk ben vandaag. Ik ben zwanger hé dus ja dan heb je dat.
"Oualid is paar weken geleden opgepakt" Zeg ik. Souhaila kijkt me geschrokken aan en een traan verlaat mijn oog. Ik vertel haar het hele verhaal ook dat Aleyna der wat mee te maken heeft. "Safae? Waarom heb je mij niks verteld? Je moest het me zeggen ik kon je helpen je staat hier niet alleen voor! Ik vind het zo vies van die Aleyna ze is echt een hoer wollah hoe ga je je vriendin zo erg naaien gewoon?!" Zegt Souhaila op een boze harde toon. Ik kijk naar de grond en dan naar mijn buik.
"Ik durf hem niet onder ogen te zien" Zeg ik. "Waarom niet Safae?" "Omdat ik zwanger ben" Zeg ik en ik hou mijn buik vast en begin tranen te krijgen. "Omg Safae! Dat is toch hartstikke leuk nieuws?" Zegt Souhaila heel enthousiast. Maar haar glimlach verdwijnt snel na 2 seconden.
"Het komt echt goed schat, hij heeft toch niks gedaan? Je moet niet bang zijn dat je je kinderen alleen moet opvoeden" Zegt Souhaila en ze gaat met haar handen over mijn rug.
"Ik weet het Souhaila maar Anouar haat me nu al, wat nou als die wel vast moet zitten, en ik kan nu gewoon niet nog een kind opvoeden ik werk al weken niet en heb super veel stress" Zegt ik.
"Ik wou zo graag hem verrassen dat hij een kindje kreeg het allemaal op een slecht moment. Het is niet dat ik mijn kindje niet wil maar als die later was gekomen zou dat echt beter geweest zijn" "Maar je doet nu alsof je een slechte moeder bent wat je niet bent. Dat moet je echt uit je hoofd zetten, Anouar haat je niet hij is gewoon een kind en merkt dat er verandering is en dit is zijn manier om daarop te reageren, geloof me schat het komt echt goed" Ik knik en omhels haar voor een tijdje.
We hadden daarna wat gegeten met de kinderen en keken een beetje tv. Ik had met Souhaila nog over de hoorzitting en vroeg of ze me wou steunen om samen te gaan. Ik zelf ben heel zenuwachtig en durf de waarheid echt niet onder ogen te zien. Iets in mij zegt steeds dat hij wel schuldig bevonden gaat worden maar ik krijg die negatieve gevoel niet uit mijn hoofd.
Het was laat geworden en Anouar en ik besloten naar huis te gaan. Ik bedankte Souhaila voor alles en reed naar huis met Anouar. Hij was heel moe en viel meteen in slaap in de auto.
We kwamen thuis aan en deed Anouar in zn bed. Hij was meteen wakker geworden. "Waarom ben je wakker schatje?" Hij wrijft over zijn ogen en kijkt me moe aan. "Ik wil met jou slape mama" Zegt hij. Ik til hem op en doe de deken over hem heen. Ik zelf haal mijn make up af en trek mijn pyjama aan. Ik duik in bed met mijn zoon en val uiteindlijk zelf in slaap.
-
Ik wordt moeilijk wakker en voel iets naar boven komen. Ik ren snel naar de badkamer en kots alles uit. Het bleef maar komen. Ik voel dat ik niet meer hoef te kotsen en poets mijn tanden. Ik was nog mijn mond en duik moeilijk het bed weer in. Ik voel me heel misselijk. Wat maakt de kleine in mijn buik het me toch zwaar.
