Unicode
ထွက်ပြေးလာခဲ့တဲ့ကျွန်တော်ဟာ
ကိုယ်ဘယ်ကိုပြေးနေမှန်းတောင်
သတိမထားတော့ပဲ အရူးတစ်ယောက်လို
ဆက်တိုက်ပြေးနေမိတယ်။
အရမ်းမောလာတဲ့အတွက်
လူရှင်းတဲ့လမ်းဆုံတစ်နေရာအရောက်မှာကျွန်တော်ရပ်လိုက်တယ်။
ဒီရပ်ကွက်ကကျွန်တော့်အတွက်
နေရာအသစ်ဖြစ်လို့
အခုဘယ်ကိုရောက်နေတာမှန်း
ကျွန်တော်မသိဘူး။
အိတ်ကိုပြန်စမ်းကြည့်တော့
ဖုန်းလဲပါမလာပြန်ဘူး။
ဖုန်းကိုအဆောင်မှာထားခဲ့မိတာ
အမှားကြီးမှားသွားတယ်။
အဆောင်ကိုပြန်မရမဲ့အတူတူ
လမ်းဘေးကခုံလေးပေါ်မှာထိုင်ပြီး
နေ၀င်တာကိုကျွန်တော်
ငေးမောနေမိတယ်။
လွမ်းမောဖွယ်ဆည်းဆာအစား
အတိတ်ရဲ့အရိပ်ဆိုးတွေက
ကျွန်တော့်အတွေးတွေကို
စိုးမိုးလို့နေတယ်။
ရွံစရာကောင်းတဲ့အရာပြီးတော့
အဲ့ဒီအနမ်း.
ကျွန်တော်ပြန်စဉ်းစားနေမိတယ်။
တစ်နာရီအကြာမှာတော့
ချွေးတွေရွှဲနစ်နေတဲ့
တစ်စုံတစ်ယောက်က
ကျွန်တော့်ရှေ့ကိုရောက်လာတယ်။
မျက်နှာကိုတောင်သေချာ
မမြင်ရသေးခင်မှာပဲ
အဲဒီလူကကျွန်တော့်ကို
ဆွဲဖက်လိုက်လေရဲ့။
ရဲတင်းလိုက်တဲ့လူ..။
ကြောင်အမ်းအမ်းနဲ့အဖက်ခံလိုက်ရတဲ့ကျွန်တော်အိုးစည်ခမျာ
တွန်းထုတ်ဖို့တောင်မေ့နေခဲ့တယ်။
"တောင်းပန်ပါတယ် အိုးစည်လေး
ကိုယ်တကယ်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်"
အဲ့ဒီလူရဲ့အသံကိုကြားတော့မှပဲ
ကျွန်တော်သတိပြန်၀င်လာတယ်။
အဲ့တာ..အစ်ကိုလင်းခ....
အစ်ကိုလင်းခရဲ့အသံမဟုတ်လား။
"အစ်ကိုကျွန်တော့်ကိုလွှတ်အုံး
အသက်ရှူကျပ်လာပြီဗျ"
ကျွန်တော်ပြောလိုက်တော့
ဖက်ထားတာကိုလွှတ်ပေးပြီး
မျက်ရည်အဝိုင်းသားနဲ့ကြည့်နေပြန်တယ်။
အဲ့တာနဲ့ထိုင်ခုံမှာအတူပြန်ထိုင်လိုက်
ကြပြီးအစ်ကိုလင်းခကမေးလာတယ်။
"အိုးစည်လေးက ယောကျာ်းချင်း
ကြိုက်တာမျိုးကိုရွံတာလား"
အစ်ကို့ရဲ့အမေးကိုပြန်ဖြေစရာ
စကားလုံးမရှိတာကြောင့်
ကျွန်တော်တိတ်ဆိတ်နေခဲ့တယ်။
အေးစက်နေတဲ့ဒီအခြေအနေကို
အစ်ကိုလင်းခရဲ့အက်ရှရှအသံက
ဖြိုခွဲလိုက်တယ်။
YOU ARE READING
ကျွန်တော့်အခန်းဖော်ကဂေးနေတယ်
Romanceနာမည်လေးအတိုင်းပါပဲ။ ခပ်တိုတိုDiaryတစ်ပုဒ်လို့တောင် ဆိုနိုင်ပါတယ်။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးရယ်မောကြတာပေါ့။ ဒါလေးကိုဖတ်ပြီးဘ၀အမောတွေကို ခေတ္တဖြေဖျောက်နိုင်ခဲ့တယ်ဆိုရင် ရေးရကျိုးနပ်ပါပြီရှင်။ ကဲ. ဇာတ်လမ်းလေးကို အတူဖတ်ကြည့်ကြတော့မလား? Both zawgyi and unicode here
