"Artık yakışıklılara da mı zorbalık yapılıyor? Çıldırmış olmalılar." Alayla konuşup önüne düşen sarı tutamları kulağının arkasına sıkıştırdı.
Karşısında ona şaşkınca bakan çocuğa elindeki poşeti fırlattı ve göz devirerek parkın çıkışına ilerledi.
Bu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ne istiyorsunuz benden?!" Diye bağırdı Taehyung sonunda tepesinde dikilen üç oğlana doğru. Okulunun yan tarafındaki eski bir apartmanın çatı katındaydılar. Yediği tekme ve yumrukların acısına rağmen konuşmuştu Tae. Karnında inanılmaz bir sızı vardı.
Öndeki dışarıdan uslu aile çocuğuna benzeyen, fakat içinden tam bir psikopat olan Jisung, suratındaki iğrenç gülümseme ile yerde uzanan oğlana doğru eğildi. "Buradan atlarsan belki söylerim." Demiş Taehyung'un karnına bir tekme daha geçirmişti.
Direnemedi. Gittikçe sınırına yaklaşıyordu.
Üçü onu çatı katında yalnız bırakıp gittikten yarım saat kadar sonra anca ayağa kalkabilmişti. Kirlenmiş okul pantolonu silkti. Ardından etrafa saçılmış kitaplarını kirli çantasına sokuşturdu. Hep yaptığını yapıp, eve gitmek yerine eski parka gitti. Bu sefer ramen alacak parası bile yoktu. Jisung tüm parasını çöpe attığından geri alamamıştı. Taehyung'un babası Jisung'un babasının genel müdür olduğu şirkette sıradan masa başı görevlisiydi. Ailesinin huzuru için bu zorbalığa katlanıyordu genç oğlan. Eğer karşı çıkarsa Jisung'un babasına yetiştireceğine adı kadar emindi.
"Ölmek istiyorum." Diye fısıldadı bankta arkasına yaslanırken. Sırtının acısından bunu da düzgün bir şekilde yapamamıştı.
"Hangimiz istemeyiz ki." Sarışının sesi duyuldu. Taehyung kafasını kızdan tarafa çevirirken buldu kendini. Elinde yine beyaz bir poşet vardı. Bu sefer fazladan iki tane pirinç topu da taşıyordu.
"Deli gibi açım. İster misin?" Derken bankta oğlanın yanına oturmuş pirinç topunun tekini ona uzatmıştı. Şu an akademi de derste olmalıydı lakin o bu parka gelmeyi seçmişti. Nedenini kendine sormuyordu genç kız.
Taehyung pirinç topunu aldı ve tek lokmada yedi. Bugünkü ilk öğünüydü.
"Aish, bunun içinde havuç mu var? Benim alerjim var. Al, sen ye." Diyen Chaeyoung pirinç topunu adete Taehyung'un kucağına fırlattı. Havuca alerjisi yoktu. Hatta annesinin zoruyla her akşam havuç suyu içerdi. Verdiği pirinç topunu yiyip yemediğini göz ucuyla kontrol ederken Taehyung ile gözleri buluştu. Oğlanın davranışları çok sakindi. Sanki bugün dövülen o değildi. Yüzünden duygularını okumak imkansızdı.
"Ne bakıyorsun, yesene!" Sahte bir sinirle konuşup ellerini önünde bağladı. Taehyung teşekkür amaçla kafasını hafifçe önüne eğip diğer pirinç topunu da midesine yollamıştı.
Yanında oturan kızın neden orada olduğunu bilmiyordu. Fakat uzun zamandır hissettiği yalnız biraz olsun yatışmış gibiydi.
