Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar fıstıklar.
Günlük gerçekleşen rutinim olan alarmın sesiyle kendimi korkuyla yataktan atarken yere sertçe düştüm. Bağırmamı engelleyemezken dudaklarımı birbirine bastırarak belimi tutup yerde yuvarlanmaya başladım bir yandan da alarma söyleniyordum. Her sabah böyle uyanmaktan bir yerimi kırıcaktım. Acil bir çözüm bulmam gerekiyordu buna.
Hâlâ belimi tutarken yerden kalkıp yatağımın üstüne oturdum ve ağrının dinmesini bekleyerek saate baktım. Geç kalmamak için hızla ayağa kalkarken belimin ağrısı kendini belli etmişti ama umursamadan banyoya girdim işlerimi halletikten sonra güzelce saçlarımı yıkadım ve kuruttum. Okul formamı giyip herzaman yaptığım gibi üzerime oversize bir hırka giydim. Açlıktan karnım guruldarken aynada kendime baktım uzun kahve saçlarım düz bir şekilde serpilirken kâhküllerimi ortadan ikiye ayırmıştım gerçi artık perçem gibi olmuştu bu hali güzel gözüküyordu. Gözlerimin altı yorgunluktan mosmor kesilmişti, iyice zayıfladığım için yanaklarım içeri doğru batmıştı. Açık kahverengi gözlerim yorgun bakıyordu bana. Bu görüntüye daha fazla dayanamayıp hızla mutfağa ilerledim dolabı açıp eksiklerimi not defterime not aldıktan sonra ödemelerimi de bugün yapmayı aklımın bir köşesine yazdım.
Sadece su içerek mutfaktan çıktıktan sonra çantamı alıp spor ayakkabılarımı giydim montuma sıkı sıkı sarılıp içeriden babamın eski ayakabılarından bir çiftini kapının önüne attım. Babamın tek yararıydı galiba bana. Tek yaşadığım bilinsin istemiyordum. Kapıyı kapatıp iki kez kilitledikten sonra binadan çıktım.
Otobüs durağına giderken dün yaşadıklarım aklıma gelmişti dünün yorgunluğunu üzerimde hissediyordum ama buna zaten alışıktım sakin veya rahat bir hayatım yoktu sonuçta. Beni asıl sarsan şey başka biri tarafından dikkate alınmamdı. Benim için ilk kez hissedilen bir duyguydu. Yaman'ı tanıdığım kadarıyla- sadece üç gündür tanıyordum- hiç tanımadığı bir insan ile bu kadar ilgili olmasını beklemiyordum. İyi bir insan olabilirdi tabi, her soğuk insan kötü olucak diye bir şey yoktu ama İş Yaman olunca ne bileyim işte bunu beklemezdim biraz umursamaz bir hava veriyordu.
İtiş kalkış otobüs yolculuğunun ardından okula geldiğimde derin bir nefes aldım. Bir an önce okul bitsin istiyordum. Okul ve iş beni o kadar yoruyordu ikisini aynı anda götürmek bana ölüm yorgunluğu veriyordu.
Ben bunları düşünüp test kitabımda ki soruları çözerken kapının sertçe vurulmasıyla oraya doğru döndüm Çetin alaylı gözlerle bana bakarken sınıfa girdi ve arkadaşlarıyla sırama doğru yaklaşmaya başladı. Bugün zaten bunun olacağını bildiğim için hazırdım. Sıktım sadece kendimi içimden 'Allahım ne olursun çabucak bitsin.' diye geçirirken Çetin hızlı adımlarla yanıma geldi içimde ki azıcık umut parçaları da kırılırken benimle aynı hizzaya gelmek için eğildi alaylı gözlerini tekrar yüzümde gezdirdikten sonra hızla çenemi tutup sıkmaya başladı çenemdeki acı kendini belli ederken sesimi çıkartmamak için yanağımın içini dişledim. Ben acıya alışıktım fiziksel acı benim için hiçbirşeydi ruhum kadar acıtmazdı. Çetin sırıtmaya başlarken sınıftakilerinde eğlendiği her hallerinden belli oluyordu. Çetin alayla dudaklarını yaladı "Dünün intikamını almaya geldim küçük fare." dedi dün olanları kast ederek. Umursamaz bir şekilde yüzüne baktığımda gülmeye başladığında sınıftakiler de aralarında kıkırdamaya başlamışlardı. Herkes eğleniyor gibiydi ben dışında.
