Serve strong- Severus Snape fanfiction

Don't be afraid to hit the ball

Zoals jullie zien, heb ik weer wat geschreven in maanden haha. Dit heeft te maken met het feit dat ik mijn sport nu gewoon heel erg mis en het op deze manier een beetje wil herleven!

------------------------------------------------------------------------------------

'Harry? Kom 's zitten, wil je?' vraagt Severus en Harry gaat nerveus aan de keukentafel zitten waar Tobias en Severus al zitten met ieder een kop koffie voor zich. 'Je had het erover dat je graag zou volleyballen, niet waar?' Harry knikt wat schaapachtig, waar wilt zijn vader heen? 'Nou, ik heb het er eens met Tobias over gehad en het leek me goed als je start bij onze oude club, Northampton Volleybal Club, ook wel NVC genoemd. Het is hier letterlijk om de hoek, de sporthal staat twee straten verder en wij hebben daar onze eerste stappen gezet. De begeleiding is heel goed, de sfeer ook, en iedereen zal je respecteren' zegt zijn vader en Harry kijkt wat blij. Het lijkt hem echt leuk om te volleyballen maar hij wil niet direct hoog starten, dus deze kans klinkt heel goed. 'Zou je het leuk vinden om vanavond naar het eerste mannenteam te kijken zodat je een beetje een indruk krijgt? Als je gaat spelen, verwacht ik dat je instroomt in A1 omdat je net 18 bent geworden en daar speel je dan waarschijnlijk een jaartje, misschien twee. Daarna stroom je door naar de senioren'. Harry knikt enthousiast. 'Dat lijkt me wel tof, wat is A1 precies?' vraagt hij dan. 'De oudste mannelijke junioren groep, met allemaal jongens van jouw leeftijd' geeft Tobias als antwoord en Harry knikt begrijpend. 'Oké, klinkt goed' zegt hij dan. 'Mooi, dan gaan we vanavond. We eten om kwart voor zes en om zeven uur start de wedstrijd dus laten we rond kwart voor zeven daar zijn?' oppert zijn vader en hij knikt. 'Dat is goed, dank je wel pap' zegt hij en hij ziet zijn vader glimlachen. 'Harry, ik wil het beste voor je doen en ik geloof dat ik je hiermee wel gelukkig kan maken. Daarnaast is het goed voor je sociale leven, niet dat je geen vrienden hebt, maar zo maak je ook Dreuzel vrienden, en ben je lekker sportief bezig' zegt zijn vader. 'Ik schrok al, dat je mijn vrienden niet als vrienden zou bestempelen' zegt Harry met een schuine blik. 'Je hebt wat bijzondere vrienden maar ik zwijg, mijn vrienden waren vele malen erger'. Harry kijkt verrast, dit is voor het eerst dat zijn vader openlijk praat over zijn Dooddoenerschap. Tenminste, hij vermoedt dat die vrienden zijn Dooddoenersmaatjes waren. Of nouja, maatjes.. 'De Dooddoeners?' vraagt hij daarom ook voorzichtig. 'Ja, helaas wel. Avery was een goede vriend van mij tijdens mijn studiejaren, kijk waar hij terecht gekomen is. Malfidus hetzelfde' geeft zijn vader als antwoord. 'Je hebt ons nu pap en je team' zegt Harry bemoedigend. 'Maak je over mij maar geen zorgen Harry, ik vermaak me prima' zegt zijn vader met een glimlach. 'Oké' zegt Harry knikkend en verandert dan het onderwerp. 'Hoe is het om bij NVC te trainen?' vraagt hij dan nieuwsgierig. 'Het is een goede club, de dames komen uit in de promotieklasse en de heren in de Topdivisie, de één na hoogste klasse in de nationale volleybal' legt Tobias uit. 'Ik heb er altijd met heel veel plezier gespeeld en af en toe wat teams getraind als het zo uit kwam' zegt zijn vader iets mijmerend. 'Zou je niet weer terug willen?' vraagt Harry nieuwsgierig. Zijn vader knikt langzaam. 'Kijk, ik zit nog heerlijk op mijn plek maar als ik ga stoppen.. dan zou ik voor mijn plezier lekker bij NVC gaan spelen' zegt zijn vader knikkend. 'Stoppen? Je stopt toch niet zomaar?' vraagt Harry wat verward. 'Nou, ik ben eigenlijk al heel oud in de volleybalwereld. 'De meeste professionals stoppen rond hun dertigste, midden dertig en ik ben al eind dertig, bijna veertig zelfs. En ik moet eerlijk zeggen, mijn lichaam vind het af en toe wel teveel. Maar dat ligt vooral aan Voldemort en zijn martelingen, niet persé aan het volleyballen zelf' zegt zijn vader. 'Oh dus er is wel kans dat je gaat stoppen?' Severus haalt een schouder op. 'Misschien volgend jaar wel ja, dan ben ik veertig. Dat zou wel een mooie leeftijd zijn om te stoppen'. Dan grijnst zijn vader iets. 'Maar ze zijn dan nog lang niet van me af, ik wil dan jou gaan begeleiden en eventueel kan ik dan ook weer een team gaan trainen bij NVC'. Harry knikt begrijpend en laat het onderwerp dan rusten.

Die avond loopt Severus, met Tobias, Eileen en Harry naast zich, richting de sporthal en hij blikt opzij. 'Zin in?' vraagt hij aan Harry die enthousiast knikt. 'Nooit gedacht maar ja, eigenlijk wel'. Hij knikt en ziet bij de ingang zijn oude trainer, David Rixton, staan met een peuk in zijn handen. 'Krijg nou de pleuris, Severus! Wat doe jij hier makker?' vraagt David verbaasd die zijn peuk uitdrukt. 'Ik kom kijken naar het eerste. Harry, mijn zoon, wil ook graag volleyballen en we besloten om hem hier te laten starten maar om hem een indruk te geven, gaan we vanavond even kijken' legt hij uit. 'Ah aangenaam jongen, ik ben David Rixton, ik trainde je pa toen hij in de senioren zat. Werkelijk, een briljante speler' zegt de man met dun grijs haar en flaporen. 'Aangenaam, Harry' stelt de jongen zich voor. 'Wie traint nu het eerste?' vraagt Severus belangstellend. 'Simon Bougarde, je kent hem wel'. Severus knikt en haalt een hand door zijn haar. 'Ja, die ken ik wel. Prima trainer' zegt hij. 'Is het team wat?' David knikt smal. 'Ja, maar vanavond moeten er geen blessures vallen want er zijn nauwelijks reserves'. Severus trekt een wenkbrauw op. 'Huh? Dan hebben ze iets niet helemaal goed op een rijtje' zegt hij nadenkend. 'Ja, veel zieken blijkbaar. Maar jij bent er dus als we echt problemen hebben, dan roepen we jou gewoon naar beneden' zegt David grijnzend. Severus grinnikt. 'Nou, je doet maar' zegt hij en gezamenlijk lopen ze naar binnen waar het gezellig druk is. Hij wordt overal enthousiast begroet en met sommige mensen houdt hij even een kort praatje waarna ze gauw de tribune opgaan waar het team al aan het opwarmen is. Hij neemt plaats en kijkt naar Harry die wat rondkijkt. 'Jij kent echt iedereen hé?' merkt dan zijn zoon op. 'Toevallig ken ik veel mensen ja. Maar vergeet niet, ik ben al sinds mijn vierde hier naar toegesleept en op mijn vijfde startte ik bij de mini's dus ik ken iedereen' zegt hij. Harry knikt begrijpend en na ruwweg vijf minuten start de wedstrijd. 'Waarom verplaatst iedereen van plek?' vraagt Harry na een tijdje fluisterend en Severus glimlacht smal. 'Ze spelen een systeem dus iedereen verplaatst om naar zijn plek te gaan en de tegenstander een beetje te verwarren. Nogal dom want elke senior kent wel het systeem maar toch, het speelt makkelijker' zegt Severus en hij ziet Harry knikken. 'Zo hoeft niemand niet heel lang te lopen voordat hij of zij op zijn plek staat' vervolgt hij en richt zijn blik weer op het veld. Ze zijn bijna aan het einde van de eerste set als de aanvaller op links door zijn enkel gaat en niet meer op kan staan. 'Shit, ze hebben geen vervanger dus dat is einde wedstrijd' hoort hij Tobias zeggen. Dan ziet hij David de trainer, Simon, wenken en naar Severus wijzen. Severus blikt opzij naar zijn vader die op zijn schouder klopt. 'Ik denk dat je even mag' zegt zijn vader knipogend en hij knikt smal. 'Sneep! Help ons alsjeblieft, jij mag uitkomen in de Topdivisie als een van de weinige hier.. alsjeblieft?' roept Simon naar hem en het wordt volledig stil op de tribune.  Alle ogen zijn op hem gericht en hij slikt. 'Sure, moment' roept hij terug en doet zijn jas uit. Luid wordt er geklapt en legt snel een hand op Harry's schouder. 'Sorry jongen, ik moet even mijn werk doen' zegt hij zacht en kijkt naar Eileen. 'Mam, wil jij mijn spullen halen? Desnoods doe je het met magie?' fluistert hij heel zacht naar zijn moeder die knikt en gaat dan snel de tribune af. Eileen volgt hem en gaat naar buiten, ziet hij opgelucht. In de gang staat Simon al op hem te wachten. 'Je bent onze reddende engel' zegt Simon opgelucht. 'Geen dank, hoe is die man?' vraagt hij. 'Ja slecht, hij kan niks' klinkt het wat chagrijnig. Severus grimast en volgt de man de kleedkamer in. 'Eileen haalt mijn spullen op' zegt hij en Simon knikt. 'Super, heel erg bedankt. Je neemt dus de positie over van Alexander, de links-buiten. Dat speel je zelf ook toch?' Severus knikt. 'Ja, spelen jullie ook 5-1 systeem?' vraagt hij zakelijk en de man knikt. 'Yes, het gebruikelijke'. Severus knikt en er klinkt geklop op de deur. Hij opent de deur en pakt zijn sportbroekje, kniebeschermers, kniesokken, bidon en sportschoenen aan van Eileen. 'Dank je mama' zegt hij dankbaar en Simon gooit hem een wedstrijdshirt toe. 'Je bent nummer 7, ik zie je zo verschijnen'. Met die woorden verlaat Simon de kleedkamer en haastig begint hij zich aan te kleden. Adrenaline giert door zijn lichaam, iets wat heel normaal is maar nog steeds een gek gevoel is. Als hij alles aan heeft en zijn bidon heeft gevuld met water, loopt hij de zaal in waar luid geklapt wordt. Hij loopt naar het team van NVC en begroet iedereen vriendelijk. 'Oké nogmaals bedankt Severus dat je ons wilt redden van de ondergang. Oké, Severus start zo op linksbuiten en hij valt daar ook aan, rotatie 1 dus' zegt Simon en Severus knikt begrijpend. 'Wil je even gaan warm lopen Severus, dan kunnen we zo beginnen?' Severus knikt en begint achter de banken die de zitplekken zijn voor het team, zijn warming-up te doen. Als hij klaar is, voegt hij zich bij het team en de scheidsrechter fluit. Hij stapt het veld in en kijkt naar de set-upper Nick, die knikt naar hem en hij glimlacht even smal als teken dat hij de hint begrepen heeft. Dan slaat de tegenpartij op en hij ziet de libero passen. Nick set-upt naar hem en zijn timing is perfect als hij tegen de bal slaat, die tollend aan de zijkant terecht komt op een plekje waar niemand bij komt. 'Yay!' hoort hij Simon enthousiast uitroepen en hij grijnst smal. Ze zijn nog niet af van hem, bedenkt hij.

------------------------------------------------

Note: Eigenlijk kan het invallen van Sev niet, je moet dan officieel ingeschreven staan in het team maar om Severus een rol te geven, heb ik besloten om dit opzij te schuiven.