Under Stars

Muggle Kitabı

Soğuk bir kış gününde kızlar yatakhanesindeki sıcacık yatağımda yatıyordum. Yüreğim ağır yüklerle dolmuş, önümdeki uykusuz bir geceye beni davet ediyordu. Bazen neşeyle doluyor ve yaşadıklarım inanılmaz anlar olduğundan mutluluktan gözlerim yaşarıyordu. Ne de olsa Hogwarts'taydım, insan Hogwarts gibi bir yerde çok uzun süre mutsuz kalamaz değil mi?

Ama geleceği biliyorsanız ve neredeyse tüm arkadaşlarınızın genç yaşta, acı çekerek öleceğini biliyorsanız?

Benim durumum böyleydi işte, Çapulcular zamanına dönmüştüm. Nasıl mı? Kitabın içine çekilerek. Hala bir açıklaması yoktu ve durumumdan mutlu olduğumdan kurcalamaya da niyetim yoktu. 16 yaşında Hogwarts'a 6. yılımı tamamlamak üzere gelmiştim. Bu sırrımı kimse bilmiyordu. En yakın arkadaşlarım bile. Şu anda aynı yatakhanede uyuduğum Lily ve Marlene bile.

Onlara nasıl söyleyebilirdim ki, ya beni Muggle dünyasına göndermek için bir yol bulurlarsa ya bana inanmazlarsa? Saatlerdir bunu düşünüyordum ve yapacak hiçbir şeyim yoktu. Artık başımdaki ağırlığa daha fazla dayanamayacaktım. En sonunda kalın hırkamı giyip, elime kitabımı aldım ve kızlar yatakhanesine çıkıp Gryffindor ortak salonuna gittim. Belki şöminenin yanında kitabımı okurken uykum gelirdi.

Ama benden başka uykusuzluk çekende vardı tabii, dolunayın yaklaştığının habercisi olan Remus'ta uyuyamamıştı. Onu böyle görmek canımı çok sıkıyordu. Onun kurtadam olduğunu biliyordum tabii ama o bildiğimi bilmiyordu. Kimse bilmiyordu. Henüz çapulcularla bana sırlarını söyleyecekleri kadar yakın değildim.

''İyi geceler, Remus. Ders mi çalışıyorsun?'' Lily kadar ders çalışıyordu.

''Evet, biraz tekrar yapayım dedim, uyuyamadın mı?''

''Hayır, bende biraz kitap okuyayım dedim.'' Saçma sapan bir muggle kitabı okuyordum ancak onlara göre gelecekte yazılmış bir kitaptı. Evimdeki her şey hala aynı halde duruyordu. Gelecekten 1970'lere gelmişti.

''Uykusuzluk için bir iksir kullanmayı denemek ister misin? Çok huzursuz görünüyorsun. Bunun için Madam Pomfrey'e gidebiliriz.''

''Ah, olabilir. Yarın gidebilirim.'' Remus o kadar iyiydi ki, beni düşünüyordu. Yarın kendisi kurtadama dönüşmeyecek gibi.

Kitabımı okumaya dalmıştım, şömine ışığı sağ tarafımdan vuruyor ve her şeyi silüetler içinde gösteriyordu. Şu an oldukça huzurlu bir andı. Her şey sessizliğe bürünmüş, sadece Remus'un kaleminin ve kağıtlarının sesi, bir de şömineden yanma sesi geliyordu. Yüzümü bir gülümseme kapladı.

''Bu gülümsemenin sebebi o Muggle romanı mı, Carmen?''

Sirius'ta gelmişti, yakalanmış gibi romanı kapattım. Oysa onun bir suçu yoktu. ''Olabilir.''

''Bir ara okumayı bende isterim o zaman.''

''Olur, bitirince veririm.'' Dedim. ''Siz ne işler çeviriyorsunuz yine, James ve Peter'da gelmek üzeredir diye düşünüyorum.''

Sirius gülümsedi. ''Hayır, bugün Remus iyi değildi, bende az önce uyandığımdan onu merak ettim, hastaydı.'' Sesi giderek kısılmıştı. Üzerine dikkat ettiğimde, siyah bir tshirt ve siyah bir pijama altı vardı.

''Sadece ders çalışıyorum dostum, endişelenmeni gerektirecek bir şey yok.''

Bu dörtlü hep birbirinin ardını kolluyordu. Gerçi Peter... En çok onunla iletişim kurmakta zorlanıyordum. Ondan iğrendiğimi belli etmemeye çalışıyordum. Birinden onu sevdiğinizi saklamaktan daha zor bir şey varsa ondan nefret ettiğinizi saklamaktır. Bende bu durumu Peter'la yaşıyordum sık sık.

''O zaman ben yatıyorum.''

''Bende yatacağım, yeterince uykum geldi. Yoksa şöminenin yanına kıvrılıp kalacağım. Yarın görüşürüz Remus.'' Sirius ile merdivenleri tırmandık.

''İyi geceler, Sirius.'' O erkekler yatakhanesinin kapısına gelmişti. Ben birkaç merdiven daha çıkacaktım.

''İyi geceler, Carmen.'' Ona söylemek istediğim çok şey vardı, ancak sadece yutkunup, yatakhaneye geri döndüm. Bir an önce uyumalıydım artık. Yarın yapılacak çok iş, en önemlisi de Müzik Kulübü çalışmaları vardı.

*******************

Bölümün sonu: Bu hikaye tamamen alternatif bir hikaye olacak, olaylar her an değişebilir gözlerinizi açık tutunuzzz. Sonraki bölüm görüşürüz.