Sherlock ve Bayan Watson

8. Bölüm

" Ee şimdi ne yapacağız Sherlock. "

Eline kemanını alıp camın önüne geçti.

" Bekleyeceğiz. En sıkıcı kısımda budur. Bir davanın gelmesini bekleyeceğiz. "

Oturduğum koltukta pijamalarımla rahatça yayıldım. Buraya geldiğimde aldığım pofuduk ve rahat terliklerime baktım. Çok hoştular ama ben adlarını bir türlü hatırlayamıyordum.

Telefonumu çıkarıp Sophie'ye mesaj attım. Uzun zamandır buradaydı. Telefonunu dün eski arkadaşlarımdan birinden almıştım.

" Bil bakalım neredeyim? "

Mesaj beklerken Holmes' un müthiş ezgisini dinledim. Şu yaptığı besteler cidden hoştu. Ve bence sadece bu işi yaparak büyük para kazanabilirdi. İş demişken, bir de işe girmeliydim. Okuldan geleli 1 saat oluyordu.

Gelen mesajı hemen açtım.

" Neredesin çirkin ördek? "

Gülümseyerek mesajımı yazdım. Şok olacaktı. Buraya geldiğimden haberi yoktu.

" Londra :-D "

Yazıp yolladım. Ne cevap vereceğini cidden merak ediyordum. Anında cevap geldi.

" Aman tanrım , seni sürtük ! Bunu nasıl söylemezsin. "

Gülümseyip mesaj yazacağım sırada beni aradı. Mesaj yazmamı bekleyemeyecek kadar sabırsızdı.

" Bunu bana şimdi mi söylüyorsun lanet olasıca Watson. Nerede olduğunu söyle. Hemen geliyorum. "

Heyecanına gülerek cevap verdim.

" 221B Sokağı- "

Telefon yüzüme kapandığında istemsizce kahkaha attım. Daha sonra Holmes' un duyup duymadığına bakmak için kafamı kaldırdığımda elinde kemanla durmuş beni izlediğini gördüm.

Açıklama ihtiyacı hissettim.

" Sophie'ydi. Eski bir arkadaşım. 5 yıldır burada yaşıyor. "

Dediklerimi duymamış gibi kemanını çalmaya döndü. Bazen onun hareketlerine bir anlam veremiyordum. Kimi zaman gayet nazik ve kibar bazı zamanlarsa kabalığı yüzünü parçalamak istememe sebep oluyordu.

Üstümü değiştirmek için odaya ilerledim. Kıyafetlerimin çoğunun kirli olduğunu fark ettim. Bir ara bayan Hudson' dan makinesini kullanmak için izin istemeliydim.

Bir kot ve bir gömlek giyip üzerime de ceketimi giydim. Telefonu ufak siyah çantama koyup kapıya doğru ilerledim.

" Ben aşağı iniyorum Holmes! "

Hiç ses çıkarmadı. Melodisi bir saniye bile kesilmedi. Yaklaşık 2 haftadır. Davayı çözdüğümüzden beri böyleydi. Huysuzdu ve sürekli keman çalıyordu.

Duyduğunu varsayarak aşağı indim. Kapıyı açıp dışarı çıktım bir rüzgar saçlarımı uçururken kapıyı kapattım. Biraz ilerideki Sophie'yi görünce gülümseyerek ilerledim. Beni gördüğünde koşarak yanıma geldi ve sımsıkı sarıldı.

" Ah Ally. Seni çok özledim. Nasıl haber vermezsin? Buraya yakın bir bardaydım arkadaşlarımla. Hemen geldim. Benimle gel hemen dönmeliyiz. Bizi bekliyorlar. "

Elimle ağzını kapadım.

" Sende biraz sakin olmaya ne dersin Sophie."

Elimi ağzınım üzerinden çekip beni sürüklemeye başladı. Benim yürümemde ne gibi bir sorun varda beni sürüklüyorsunuz acaba?