Black Rainbow

▪️2▪️

    Luhan Sehun'un sözlerine karşılık huzursuzca yerinde kıpırdandı. Minik poğaçanın üzgün suratına baktı ancak içi dayanamadığı için yeniden Sehun'a döndü.

"Bilemezdim. Nereden bilebilirdim ki? Hem hangi çocuk annesini koklayamaz? Doğumda bile annesini koklayacak zamanı olmuştur. Beni kandırmaya mı çalışıyorsun?"

"Hayır. Seni kandırmak için çaba harcamam."

"Bak bunu daha fazla sürdüremem."

"Onun annesi düşmüş bir omegaydı. Doğum yaparken de kokusu yoktu. İkinci bir alfa ile birlikte olduğu anda omega kokusu silinir. Bunu bilmiyor musun?"

"İğrenç. Bundan bahsetme bile. Sen düşmüş bir omega ile birlikte oldun ve minik poğaça böyle mi doğdu... Miğdem yaptıklarını kaldıramıyor."

"Ben birlikteyken o düşmemişti."

    Luhan gözlerini büyüttü. Bir alfa omega seçmiş ve omega bunu kabul etmesine rağmen başka bir alfa ile birlikte mi olmuştu? Luhan düşüncelerinden tiksindi.

"Bay Oh lütfen evlilik teklifinizi geri çekin. Sizinle evlenemem. Ben bekar bir omegayım. Aileme çocuklu bir alfa ile evleneceğimi söyleyemem bile."

"Hangi aile? Senin annen de düşmüş bir omega değil mi sanki? Yeni eşi için seni ortada bırakmadı mı? Yada sevgilini elinden alan kardeşin mi ailen? Ölen baban mı? Aile'yi kast ederken tam olarak kimden bahsediyorsun?"

"Annem düşmüş değil. Kocası öldükten sonra yeniden evlendi. Öyle bile olsa seni hiç alkadar etmez. Bunları nasıl öğrendiğini sormuyorum. Nüfuslu bir aileden geldiğin belli ancak ben sizin denginiz bir insan değilim. Bir başkasını bulun."

    Luhan bir süre sessiz kaldı ve bu sırada gözleri dolu dolu kendisine bakan ufaklığı fark etti. Sehun da bahsedilen konulardan dolayı çok huzursuzdu. Kai konuşulanları fark ettiği anda odadan çıkmıştı. Luhan'ın içinden karşısındaki adama kocaman sarılmak ve herşeyin geçeceğini söylemek geçiyordu. İçindeki bu tuhaf hissiyata anlam veremedi.

"Yapacak birşey yok. Minik poğacam annesi olduğunu düşünüyorsa onun annesi olabilirim. Ancak siz bay Oh lütfen kendinize başka bir eş bulun. Şu an hayatımda yapacak bir işe ya da herhangi bir işi yapabilecek şevke sahip değilim bu nedenle Minik pogaçayı sahiplenirim. Eğer yapmamı istiyorsanız..."

    Sehun önce inanamamazlıkla baktı Luhan'a sonra ise sanki yeni anlam verebilmiş gibi bir ifade oluştu ve derin bir nefes alarak konuştu.

"Pekala. Bende telefon numaranız var. Sizinle iletişime geçerim. Sehan sizi görmeden 2 gün dayanabilir ancak artık eşini bulana kadar sizi görmeden daha fazla yaşayamaz. Bu yüzden size farklı bir teklifle geleceğim."

"Beklerim."

    Luhan geri dönüp Sehan'a sarıldı. Daha sonra ayrıldı ve kapıdan çıktı. Sehun bu görüntü ile gülümsedi. ve sehanın saçlarını karıştırdı.

   Luhan hastaneden çıkış işlemlerini yaptı ve hastaneden çıktı. Çıkar çıkmaz telefonunu çıkarıp annesini aradı. Onunla konuşmak istemiyordu ancak az önce başına gelenleri ancak onunla paylaşabilirdi.

"Alo? Luhan?"

"Benim. Konuşmamız gerek."

"Konu ne?"

"Önemli mi? Lütfen evime gel. Çok zamanını almaz."

"Geleceğim."

     Telefon kapandı. Çok değil yalnızca 1 saat sonra Luhan hastaneden eve dönmüş ve annesini çoktan onu beklerken bulmuştu.