My Handsome Nerdy Boyfriend (Compeleted)

Chapter 20

Sophie's POV

"Wait lang, C.r lang ako" Paalam ko sa mga kasama ko.

Pag-kalabas ko ng SC office, halos masinghoo ko na lahat ng hangin sa lalim ng hininga ko.

GRABEEEE!!!!

Actually wala namana talaga akong gagawin sa C.R. excuse ko lang yon para maka-alis don.

Gosh!!! hindi ko na kaya to! sobrang dami naming ginagawa, kung ordinary student lang ako matutuwa pa ko kasi excuse kami ng dalawang araw eh, pero syet lang yung dalawang ara na yon samin, kurap lang ng mata ang pahinga mo.

Sorry exaggerated masyado. haha.

pero nagtataka siguro kayo kung bakit kami excuse noh? xD

School fest na kasi namin next week so lahat ng Student council ay busy dahil kami ang magpe-prepare lahat. sa mga rides, pag-kain, kung pano aayusin ang location....etc..etc

At ang pinaka madaming ginagawa ay yung president at ang vice-president..

walang masyadong taong palakad-lakad sa corridor. busy kasi ang lahat sa paggawa ng booth nila.

"Sophie!" nadinig kong may tumawag sakin, napatigil tuloy ako sa pag-lalakad at nilingon ang pinanggagalingan ng boses. pupunta sana akong cafeteria para bumili ng makakain.

pag-tingin ko wala naman.

tsk!

napapadyak ako sa inis, kasi naman eh, napapagod na ko at the same time nagugutom na, tapos my mga taong pa nagu-good-time! psh.

padabog akong humarap sa direksyon kung san ako pupunta.

pero muntik na kong mapasigaw ng may mabunggo ang ilong ko.

mamlambot.

kulay puti.

kasing laki ko.

Teddy bear.

na may hawak na heart at my naka-sulat na 'I love you'

Hinid ko nakikita ang may hawak ng Teddy bear, kaya naman tumingin ako sa lupa.

Kilala ko kung sino ang nag-mamayari ng sapatos na to.

"Dave.." napangiti naman ako ng sumilip sya mula sa likod ng teddy bear na naka-pout.

ang kyut!!! ay hindi pala konti lang yung paka-cute nya kasi mas lamang yung kagwapuhan nya. hehe

tumayo sya ng maayos, mag-sasalita na sana ko pero bigla syang kumanta.

♫ Kung inaakala mo

Ang pag-ibig ko'y magbabago

Itaga mo sa bato

Dumaan man ang maraming pasko

Kahit na di mo na abot ang sahig