•••
Ahu.. 24 yaşında güzeller güzeli bir kadın.
Sinan.. Ahu'ya aşık güzel adam.
Ailesi tarafından kuzeniyle evlendirilmek isteyen bir kadın, o kadına aşık ve evlenmek isteyen bir adam.
Zorluklarla dolu bir aşk hikâyesi..
•••
•YENİDEN YAZILIYOR!
•...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
••• -Bölüm altı- -Sürpriz- •••
Önümdeki karton bardağın içinde olan kahveye uzanırken masada dönen sohbete uyum sağlamaya çalışıyordum. Babamın bana hastalığından söz edeli neredeyse bir hafta oluyordu. Ayağımın durumundan dolayı günlerdir evdeydim Nazlı'da İzmir'e geri dönmüştü ve tamamen yalnız kalmıştım ama dün artık evde kalmaya dayanmadığım için babamdan izin koparmış ve sabah erkenden okula gelmiştim. Tabii babam tek başıma okula göndermemiş beni bırakmıştı. Sağ ayağımın alçıda olması beni baya yoruyordu ama yaptığım sakarlığın cezasını çekmekten başka şansım yoktu. Bir haftaya kalmaz umarım çıkardı alçısı. Babamla o günden sonra hemen doktorundan randevu almıştık ve babamın hastalığıyla ilgili detaylı bilgiye sahip olmuştum.
Babam karaciğer kanseriydi. Benim canım babam, tek dayanağım kanserdi. Doktoru Vedat Bey üçüncü evrede olduğunu ve artık benden gizli kullandığı ilaçlarında hastalığına bir çare etmediğini söylemişti. Bunca zaman altı ay boyunca babamın ilaç içtiğinden bihaberdim ben. Sadece kalp ilacı aldığını biliyordum. Dahası yoktu. Kendime kızmadan edemiyordum. Babam gözlerimin önünde erirken ben hiçbir şeyi farketmemiştim bile. Vedat Bey şuan için tek çarenin uzun soluklu ve ağır geçecek bir kemoterapi ya da ameliyat olması gerektiğini söylemişti. İki tedavininde risk durumuna baktığımızda kemoterapi daha mantıklı geliyordu öte yandan ameliyatı da düşünüyorduk ama babamın ayrıca birkaç sene önce ortaya çıkan kalp hastalığı vardı. Babamın kalbi çok yorgundu. Ameliyat olursa da babamı kaybetme riskim vardı ama başarılı bir ameliyat geçirirse de kanseri vücudundan atabilecekti.
Kafam çok karışıktı. Düşüncelerim durdurak bilmiyordu. Fazla zamanımız da kalmamıştı iki gün sonra bir karar verip ona göre tedavi olacaktı babam ve ben hâlen daha nasıl bir yol izleyeceğimizi bilmiyorduk.
"Sen ne dersin Ahu?" İsmimi duymamla birlikte bana seslenen Utku'ya döndüm.
Şu anda okulun kantininde Çiğdem, Ali, Utku ve Can bir masada oturmuş kahve içip sohbet ediyorduk. Ben pek onlara katılmasamda.
"Ne hakkında?"
Sorumla birlikte yüzümü inceleyen gözleri kısıldı. "Sen iyi misin bir problem mi var?" Gözlerimi kapatıp açtım ve iyi olduğumu söyledim.
"Ben iyiyim dalmışım öyle siz neyden bahsediyordunuz?" Gözlerimi masadakilerde dolaştırırken Çiğdem'in başını Ali'nin omzuna yaslamış üzgünce bana baktığını görmüştüm. Çiğdem'e dün her şeyi anlatmıştım kafam öyle doluydu ki birileriyle dertleşmek istemiştim. Beni sakince dinlemiş ve bana destek olmuştu. Çiğdem'in de ondan küçük olan erkek kardeşi küçüklüğünde ilik kanseriymiş ve ben şimdi babamı anlatınca eskiyi hatırlayıp daha da hüzünlenmişti bende hem ortamın dağılması hem de aklımın bir köşesinde olan çamura bulanmış elbise ve çizmenin durumundan kısaca bahsetmiştim. Beni baya azarlamıştı ama ona yeni bir ayakkabı ve elbise sözü verdiğimde hemen yumuşamıştı deli kız.
