Bir hapishane, bir söndürülmüş ruh.
Bir mahkûm, bir özgürlüğün içindeki tutsak.
Bir vazgeçiş, bir umudun can veren son tohumu.
Bir kayboluş, bir yolun çıkmaz sokağı.
Birbirlerinin kaderlerini yazarken atılan noktalar, başlangıçları oldu.
Başlangıç s...
Yeni ve sonunda çok heyecanlandığım bir bölüm ile geldik!
Şimdiden üçüncü bölüme gelmemiz bana biraz inanılmaz gibi geliyor ama eminim bir aksilik çıkmazsa daha da ilerleyeceğiz.
Öncelikle oy ve yorum yapmayı unutmazsanız sevinirim. Bölüm sonunda konuşuruzzz.
Hadi!Bölüme! Koşun!
Bölüm Şarkısı; Julia Brennan- Inner Demons
Kıyamet, varlığını zincirlerini düşürmeye başlayarak hatırlattı. Kin uykusundan soluk soluğa uyandı; çığlık attılar. Onu uykusundan kaldıran ensesine düşen zincir parçalarıydı; korktular. Korkmak için çok geçti; parçalanmamak için yine enselerindeki zincire tutundular.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
3.BÖLÜM: KADER YIKINTILARI
Kalbim ve mantığım bir masanın başında karşılıklı oturmuşlardı. Masanın ortasında silah vardı, içinde ise bir tek mermi. Kim silahı çenesinin altına yaslarsa, yaşamdan çekilmek için ilerleyecekti. Mantığım silahtaki boşlukları ve merminin geleceği yerin bilinciyle gülümsüyordu ama kalbim oldukça rahattı.
Sakinliği ise bulaşıcıydı. O mermiden korkmuyor gibi duruyordu, hatta merminin kendine gelmesi için silaha uzanmayı diliyordu.
Mantığım ve kalbimin isteği o mermiydi. Mermi ise Güney Affan Çakır'dı. Hangisi mermiye kavuşacak ve parçalanacaktı, bir sonraki el gösterecekti. Tüm bunlara rağmen o cezaevine tekrar girmemi sağlayacak kart tam dibimde, karşımda duruyordu.
Mermi döndü. Kalbim, tüm korkusuna rağmen kendinde patlamasını bekledi. Silah boşlukta yankılandı.
"Kafamda kurduklarım yüzünden aklımı kaçırmamı istemiyorsan, bana bir açıklama yapar mısın?" Alper'in kahverengi halkalarla sarılı gözlerine bakarken benden cevap beklediğini biliyordum ama bedenim bir savaş içine girmişti ve fazla adrenalin salgılıyordu. "Boş bakışlar atmayı kes. Sorum havada asılı kaldı, ona cevap ver artık."
Kızgınlığının artması kafamın içindeki masayı yok etti. Mermi kayboldu, aslında karşımda duruyordu ama aklımdan uzaklaşmıştı. Alper'in ısrarcı tavrı ise telaş yaparsam büyürdü, bundan dolayı rahatça karta uzandım.
Avucuma geçen karta bakmadan, "Bir sosyal sorumluluk projesine katıldım," dedim. "Onun için belirli aralıklarda tutukluların ziyaretlerine giderek onları dinliyor ve hem yaşantılarını anlamayı amaçlıyor hem de hayata kazandırmaya çalışıyoruz."
Kaşları havalandığında, "Bunca işinin arasında böyle bir proje gerekli miydi?" dedi. Takıldığı nokta yaptığım iyilikten çok, iyiliğin geçtiği mekân olduğunun farkındaydım. "Annenin," dediğinde ise ciddileşti. "Hatta babanın bile bu duruma sıcak bakmadığını yüzünden anlayabiliyorum."
