Kiraz Çiçeği Mahallesi

1~ ÇARPIŞMA

🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒

Yatağımın sağ tarafındaki çöküntüyle irkilerek uyandım. Boş işler müdürü yine iş başındaydı.

"Kızım kış bitti, bitti. Uyanabilirsin artık!"

Evet arkadaşlar bu böğüren benim çok sevgili abicim.

"Yahu ne bağırıyorsun tepemde!" diye söylendim.

Hayır yani madem uyaracaksın neden yatakta tepiniyorsun!? Öyle değil mi?

"Hadi Eylül, annem seni çağırıyor iki saattir."

"Tamam iniyorum şimdi, sen git." dedim yorganı aşağı fırlatırken. O da kapıyı çarpıp çıktı.

Öküz işte ne olacak.
Söylene söylene kalkıp banyodaki işlerimi hallettim hızlıca. Sonra da hemen dolabı açıp bakınmaya başladım. Hızlı olmam lazımdı. Esma Sultan bu sefer abimi yollamak yerine kendi gelebilirdi. Ve bu hiç iyi olmazdı benim için. Hemen beyaz bir tişört ve açık renk kot pantolonumu giydim saçlarımı da dağınık topuz yapıp aşağı koştum.

Annem, babam ve abim çoktan masaya oturmuşlardı.

"Günaydın çekirdek ailem!" diye bağırarak oturdum abimin yanına.

Tabii ki çok sevgili (!) abicim laf dokundurmadan duramaz.

"Gün çoktan aydı ama neyse..." diye yapıştırdı hemen.
Tabii ben durur muyum? Yok. Durmam. Fizik kurallarına aykırı...

"Ay sanki sen çok erken kalktın da bi de homurdanıyorsun." dedim.

Gözlerini kocaman açmış bana bakıyordu.

"Tabi erken kalkıyorum! Bu sabah seni kim uyandırdı acaba zilli!" diye çıkışınca babam araya girdi.

"Susun bakayım, didişmeyin iki dakika yahu! Kerem düzgün konuş oğlum kardeşinle."

Ah canım babacım benim. Hiç de ezdirmez kızını. Abime sinsi bi bakış atıp tabağıma geri döndüm.

Kahvaltı bittiğinde annemle sofrayı toplamaya başladık.

Tabi bu sırada kızlarla dışarı çıkmak için izin koparmam lazımdı. Normalde hep izin verirdi çıkıp dolaşmamıza ama bu aralar sıkı yönetim vardı nedense.

"Esma Sultaan!" dedim minnoş çıkarmaya çalıştığım sesimle.

"Hayrola ne isteyeceksin yine?" dedi.

Aman bee hiç şirinlik yaptırma zaten. Hemen anla.

"Biz Mervelerle dışarı çıkalım diyoruz biraz. Bi şey demezsin di mi?" diye sordum.

Düşündü biraz sonra da "Tamam gidin." dedi.

Şaşırdım valla çok kolay oldu. Aferin kız Eylül!

"Ama yarınki hazırlıklara yardım edeceksiniz. Yoksa dışarı falan yok."

Hehh! Ben de diyorum o bit yeniği nerede? Buradaymış!

"Neye yardım edeceğiz anne ya?"diye söylendim ağlamaklı sesimle.

"Kızım geçen gün söyledim ya mahallede kutlama var diye. Onun için yemek hazırlayacağız." dedi.

"Off, tamam yardım ederiz!" dedim bıkkınlıkla.

Çoğu mahallede olduğu gibi bizim mahallede de yılın belli zamanlarında çeşitli şenlikler olurdu. Bizim mahallenin en sevdiğim yanı da buydu sanırım. Ama hazırlıklara yardım ederken de yoruluyorduk.

Annem:

"Oflanmaz anneye! Hadi dikkatli olun." diye tembihlerini sıralamaya başlayınca hemen odama çıktım.

Mavi, dizlerimde biten düz renk elbisemi giydim. Hafif bi makyaj yapıp, saçlarımı serbest bıraktım. Beyaz spor ayakkabılarımı da giyince tamamdım. Beyaz çantamı ararken bi yandan da Merve'yi arıyordum.

~Alo!

-Kuzu, ne yaptın izin alabildin mi?

~Aldım, aldım. Çıkıyorum şimdi. Kızlar geldi mi?

-Defne geldi. Öykü daha ortalarda yok.

Bir yandan telefonla konuşup diğer yandan çantama eşyalarımı tıkıştırıyordum. Şu an gerçekten rezil bir haldeydim. Biri görse deli sanıp yolunu değiştirirdi herhalde.

Böyle düşünürken sonunda çantamı koluma takıp dışarı fırladım. Ve tam o esnada aklıma gelen başıma geldi. Biriyle çarpışıp yere düşmem bir oldu.

Kafamı kaldırdığımda bir çift kahverengi gözün bana şaşkınlıkla baktığını farkettim. Yoksa bu gözler...
O gözler miydi?

》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

BÖLÜM SONU

S

elam canlarım🍒🌸

Bölüm çok kısa oldu farkındayım ama bunu giriş bölümü gibi düşünebiliriz.
Sonraki bölümleri daha uzun olacak.

Keyifli okumalar.💙

🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒