OYUNCU

23.BÖLÜM💐

Merhaba canlarım. Haftanın son bölümünü okuyacaksınız. İyi okumalar diliyorum 💕
Desteğinizi eksik etmeyin lütfen❤

------------------------------------------------------------

Araba sürekli olarak korna basıyordu. Ne olduğunu anlayamadan araba dibime kadar girmişti. Son hatırladığım şey telefonumun yanına düşmemdi.

------------------------------------------------------------

Omuzumda hissettiğim acıyla gözlerimi araladım.

Gördüğüm tek şey beyaz bir tavandı.

"Merhaba adınızın ne olduğunu biliyor musunuz ?" Dedi yan tarafımda duran bir kişi.

"Adımın ne olduğunu biliyorum ama nerede olduğumu bilmiyorum" dedim kafamı sesin geldiği yöne çevirerek.

"Hastanedesiniz hanımefendi. Küçük çaplı bir kaza geçirmişsiniz, bunu hatırlıyor musunuz?" Dedi hemşire olduğunu düşündüğüm kadın.

"Şimdi hatırladım kaza olayını. Beni buraya kim getirdi?" dedim.

"Sizi iki tane beyefendi getirdi. Birisi sanırım arabayı kullanan kişi?" Dedi. Kafa salladım sakince.

"Telefonunuzdan bir kaç kişiyi aradık ama açan olmadı. Siz isterseniz bir kaç kişiyi daha arayın" dedi hemşire kadın.

"Başka bir kişiye ihtiyaç var mı?" dedim.

"Aslında yok. Serumunuz bitince çıkabilirsiniz" dedi hemşire kadın.

Bu habere çok sevinmiştim.

"Telefonum nerede?" dedim.

"Komodinin içine koydum, isterseniz verebilirim" dedi hemşire kadın. Olur anlamında kafa salladım.

Hemşire yan tarafımda duran komodinin çekmecesini açarak telefonumu çıkarttı.

"Çok teşekkür ederim" dedim hemşirenin elinden telefonumu alırken.

"Rica ederim. Serumunuzun bitmesine yakın ben gelirim. Geçmiş olsun" dedi ve kapıya doğru ilerledi.

"Birde, dışarıda bekleyen iki kişi sizi çok merak ediyor. İsterseniz yanınıza gelebilirler" dedi Hemşire tam kapıdan çıkacağı sırada.

"Olur girebilirler" dedim.

Hemşire gülümseyerek odadan çıktı.

Elimde tuttuğum telefonu açarak son arayanlara girdim.

Son arananlarda Miray vardı. Çok telaşlanmış gözüküyordu.

Ona mesaj atmaya karar verdim ve mesajlara girdim.

"Bir arkadaşımla çay içiyoruz biraz geç kalacağım eve" yazıp Miray'a gönderdim.

Telefonumu komodinin üzerine koymaya çalışıyordum. Kolumdaki serum yüzünden bu beni zorluyordu.

Ben bu şekilde debelenirken odanın kapısı çalındı. Olduğum yerden toparlanıp yatar pozisyona geri döndüm.

"Gelebilirsiniz" dedim bağırarak. Kısa bir süre içinde odanın kapısı açıldı. İçeriye hiç tanımadığım bir adam girdi. O adamın arkasından da kediye su verirken karşılaştığım adam girdi. Çok şaşırmıştım.

"Geçmiş olsun. Size çarpmamak için çok uğraştım ama maalesef" dedi içeriye ilk giren adam.

"Kulaklık vardı o yüzden sizi hiç duymadım" dedim.

"Ateş bey olmasaydı olayın şokuyla zor getirirdim hastaneye" dedi adam karkasındaki adama bakarak.

"Teşekkür ederim" dedim gülümseyerek.