Midnight |Seongjoong|

04

Bugün extra büyük gündü! Hong yayın açacak ve eve misafir gelecekti. Açıkçası biraz endişeliydim. Çünkü Hong yayın açtığında bu saatlerce sürüyordu ve eğer misafirler geldiğinde yayın başlamamış ya da bitmemiş olursa gerçekten çok üzülürdüm.

🐾

16.00

Açıkçası şuan çok üzgündüm. Çünkü biraz önce Hong yayın açmıştı ve bugün maalesef yayın yapamayacağını söyleyip kapatmıştı. Bunu düşünmemeye çalışıyordum fakat gerçekten çok üzgündüm. Annem birazdan geleceklerini haber verene kadar bu üzgün moddan çıkabileceğimi sanmıyordum. Her ne kadar üzgün olsam da şuan çok heyecanlıydım. Gerçekten ilk defa oluyordu ve batırmak istemiyordum. Banyoya gidip bir kez daha ayna da kendime bakıp saçlarımı düzelttim. O sırada yine telefonumun alarmı çalmaya başlamıştı. Yayın içindi bu alarm genelde bu saatlerde açardı yayını. Ne olur nolmaz diye yine de alarm kuruyordum. Gerçekten kaçırmak istemiyordum. Son bir kez saçımı düzeltip banyodan çıktığımda kapı çalmıştı. Tanrım şuan kalbim ağzımdan fırlasa ve XP hastalığım değil de bu yüzden ölsem hiç şaşırmazdım. Üstüme siyah bir tişört ve pantolon giymiştim açıkçası daha iyi giyinmek istiyordum fakat sonuçta evdeydik ve bunlarda gayet iyi olmuştu. Abartmak istemiyordum. Annem kapıyı açmaya gitmişti. Zaten ben istesemde gidemezdim güneş hala batmamıştı. Merdivenin başında içeri gelmelerini bekliyordum. Merdivenlerden gelen adım sesleri kalbimin patlayacak kadar hızlı atmasına neden olurken heyecanla bağırmamak için kendimi zor tuttum ve gelmelerini bekledim. Gerçekten heyecandan patlamak üzereydim.  Annemin geldiğini görünce nefesimi tutarak diğerlerinin de gelmesini beklemeye başladım. Annemin boylarında fazlasıyla sevimli bir kadın girmişti ilk olarak içeri. Ardından oldukça uzun ve yavru köpeğe? Benzeyen benim yaşlarımda olduğunu tahmin ettiğim bir çocuk girdi içeri gülümseyerek "merhaba" dedikten sonra arkasından da adım seslerinin son sahibi geldi.. "O my god" dedim hızlıca. Şuan rüya görüyor olmalıydım. Gözlerimi bir kaç kere kapatıp açtığımda hala karşımda olduğunu görünce zorda olsa gerçek olduğunu anlamıştım. Yutkundum... Kim Hong Joong. 10 yıldır aşık olduğum ne zaman görsem mutlu olduğum kişi.. tam şuan karşımda dikiliyordu. Benim evimde bana bakıyor ve gülümseyerek bana selam veriyordu. Sanırım kalbim bunun için fazla güçsüzdü çünkü şuan tam olarak her yerimde hissediyordum kalbimin atışlarını. Damarlarımda kan değil de hızla atan kalbim dolanıyordu sanki. Onu bu şekilde karşımda görmek.. ne kadar inandığımı söylesem de hala inanamıyordum gerçek olduğuna. Bir kez daha konuştuğunda artık emindim. O gerçekti ve karşımdaydı...