2 javet e jetes sime

17

 Diana p.o.v
- Tani Leonardo i ben pyetje Dianes.    - foli Dea tashme e acaruar pasi nuk i kishte rene asnjehere per te luajtur. Nderkohe Leonardo beri nje te qeshur prej budallai.
- Nardo,  mos qesh shume se te bien dhembet ne toke.
- Faleminderit per shqetesimin por i kam te ngjitura mire, s'bien per kollaj. Mos u perpiq te me replikosh sepse gjithnje une flas i fundit.
- Me vjen keq per ty, pasi tashme gjerat do te ndryshojne. Une flas e fundit. Dhe sa per dhembet njoh nje shok te quajtur grusht, i cili di vertete se si  te tesotje ngjitjen e dhembeve.     - ai me shihte  si nje budalla dhe nuk dinte c'te thoshte.
- Mos mendo fare Leo. Askush nuk perballet dot me Dianen.
- Nejse Diana. Cfare do te vertete apo sfide?
- Heh, sfide.
- Sfida jote eshte qe te shkosh tek shtepia e mesueses tende dhe te thyesh veze  tek dritarja e saj.
- Sa here e kam bere une.... nuk behet nami po se bera edhe nje here.- mora vezet, dolem jashte dhe  pas disa minutave ndodheshim para  mesueses se gjermanishtes ne nentevjecare.
- Kete e ke sepse ma ke nxire jeten per 4 vjet.- hodha vezen dhe bertita.
- Kete tjetren per notat qe gjithmone me  ulje. Kete per te gjitha thumbat qe me hidhje. Ndersa kete....
- Hop hop, mjaft moj principesa psikopate. Une thashe 1, ndersa ti hodhe arsenalin. Je e paparshikueshme.
- Wau sa u lehtesova. S'me kishte shkuar ne mendje qe do te ta thoja kete por, faleminderit.
- Si si?
- Nje here flas une. Me vjen keq per shurdhat.
- Ja pra. Shume e bukur per te qene e vertete. Miresia tek ty qendroi per 2 sekonda.
- Nardo une e mire jam me ata qe e meritojne.
- Po c'kam bere une?
- Asgje tjeter vecse je sjellur si gomar, ke folur si idiot dhe je krekosur si majmun. Plus qe ke bere nje nder veprimet qe urrej tek djemte.
- Cfare?
- Sekret.- thashe dhe i nxora gjuhen. Ai beri te njejten gje dhe keshu filloi lufta kush bsn fytyra me te shemtuara. Kur u kthyem ne shtepi ora ishte 00.30 dhe te gjithe  te rraskapitur u ulem ne divan. Angelo nderkohe ankohej sepse nuk i kishim perfunduar te gjitha lojerat por askush nuk i shkonte nga pas. Tani une doja vetem ate.. te vetmin qe mund te me qetesonte... gjumin. Por jo. Pse zot  duhej te njihja 1 acarues si Nardi? Une isha bere si e droguar per 2 minuta qetesi, ndersa ai bente si turtull tek veshi...
- Mjau- mjau, hum-hum - po duroja  derisa nje MUUUUU e madhe hyn ne veshin tim. Gjeta nje jastek dhe ia mbulova fytyren. Me nervat qe kisha e sigurt qe do te perfundoja si vrasese.  Pasi ia hoqa jastekun pashe qe ate e kishte zene gjumi dhe ngadale u largova qe te mos e zgjoja... mire, mire qe te mos kuptonte surprizen e rradhes. Mora nje gote me uje akull te ftohte dhe ia hodha ne fytyre, ai u zgjua si i tromaksur dhe nisi te bertiste:
- Femer e semure!
- Ma ngjite ti semundjen.
- Mos mu pergjigj!
- Pse?
- Sepse....- me kapi ne krahe  dhe me mbylli ne banjo.
- Hape deren...
- Jo.
- Hape jam klaustofobike...- i gjori e besoi dhe sapo hapi deren me dy levizje dola jashte dhe ate e shtyva ne banjo. Me pas  e mbylla.
- Ti me genjeve!!!!
- Te kam thene, s'jam delikate si te tjerat. Naten  Nardo.- dhe ika duke lene pas mijera te bertitura. But who cares??