Chapter 4
Tumayo ako at dahan dahan na lumingon sa taong tumawag sa pangalan ko. Tama nga kayo, si Kudos ang tumawag sa akin.
Ano na naman kaya ang kailangan nito? Nanahimik na ako eh. Ayaw ko na siyang makita o makausap o marinig man lang ang boses niya, nakakarindi at nakakairita.
"Can we talk..."he uttered. "Promise mabilis lang," he added to stop me running from him.
I took a deep sigh, I look at Kley eyes to asked permission and she nodded her head.
Naglakad na siya paalis ng garden at iniwan ako sa lalaking 'to, tsk.
Umupo ulit ako sa isang bench na malayo sa kaniya. Nakalikod ako sa mula sa kinatatayuan niya.
A later of second, may narinig akong mga yabag patungo sa kinauupuan ko. Hindi ko alam ang gagawin, aalis ba o kakausapin na lang siya? para matapos na ang lahat.
Haist!
He sat down beside me and clear his throat. "Hindi mo ba t---"
I cut him off. " hindi ka ba talaga nakakaintindi? Paulit ulit lang? Jusme, hindi ka kasi kita kilala."
Jusko paulit ulit lang? Unlimited? Hindi lang makaintindi? Kastress ah.
"Chill... I'm sorry, okay. Let's be friends," he uttered.
Humarap ako sa kaniya at pinaningkitan siya ng mga mata. Seryoso siya sa kaibigan term na 'yon?
"Are you nuts? nakikipagkaibigan ka sa akin dahil? Kamukha ko ex mo?" Taas kilay na tanong ko.
He shooked his head. "I'm serious."
"Liar, tsk. Don't lie to me. May plano ka ano? Tell me," naghahamon na sabi ko.
He hissed.
"Kung ayaw mo, edi 'wag. Hindi kita pipilitin," he said then walk out on me.
Kapal ng mukha ah. Siya pa talaga ang may ganang mag walk out? what a jerk.
Sobrang kapal, argghh.
Naiinis at nagpapadyak akong tumayo at naglakad na paalis sa garden.
Wala siyang kwentang kausap, kairita. May oras ka din sa akin ang Kudos Funtales ka.
Habang naglalakad ako sa hallway ay pinapatay ko sa aking isipan si Kudos the jerk. How dare him to walk out on me? He was the one who wants to talk to me tapos siya pa talaga ang may ganang mag walk out? Arghh tangna ka!
Inis na inis pa din ako hangang sa makarating ako sa classroom ko for next subject at sobrang malas ko ngayong araw dahil pagpasok ko sa classroom ay nasa harapan na ang teacher namin. Sobrang sama ang tingin nito sa akin na para bang kakainin ako ng buhay.
