Artık Seninim

40.bölüm 🍂 Urazın yeniden doğusu

"Hazır mısın çıkalım mı?"

"Kaan bilmiyorum, sanki eksik bir şeyler  kaldı."

Efsun hem Kaan ile  konuşuyor hem de bavula son kez gözünü gezdiriyordu, yanağının  içini ısırıp yanaklarını  içten şişirdi. Kaan gelip yanağını  aniden sıktı.

"Rahatla biraz hala  vazgeçmek için 20 dakikan var"

Efsun gitmeyelim dese Kaan seve seve kalırdı. Ama Efsun kararlıydı . Gidecek ve onunla yüzleşecekti.  Kafa tutacaktı herşeye en çok ta anılara...

Rüzgarından  ilk defa 2 gece ayrı kalacaktı , zor gelmişti bu ayrılık. Gidene kadar öpüp kokladı. Kaan kaşlarını çatıp Rüzgar'ı elinden  çekip aldı.

"Yeter ya biz de insanız "

O da Rüzgarı öptü, Rüzgar minik elleriyle Kaan'ın yüzüne dokundu . Çok akıllı bir çocuktu 2 hafta sonra doğum günü olacaktı. Artık  1 yaşına giriyordu. Ne çabuk geçmişti zaman , peki bu zamanın onlardan  alıp götürdükleri ne olacaktı?

Geri verir miydi? Efsun'un akan göz yaşlarını yoksa daha fazlasını mı isteyecekti. Efsun akıtmadığı saklı göz yaşlarını da dökecekti yanaklarına bu kez çaresizliği ona mesken tutarken...

Rüzgar'ı Hatice ablaya verdiğinde  de son kez ellerini öptü. "Hatice abla bir şey olursa ara ne olur "

"Tamam be kızım alt tarafı 2gece kalacaksın, merak etme bizi."

"Senin  hakkını nasıl öderim"

"Ödeme , siz iyi olun yeter bana kızım"

Efsun sarılıp Hatice ablayı da   öptü , Kaan bavulları taksiye koydu. Arabaya binip hava alanına doğru yol aldılar .
Uçağa bindiklerinde Efsun hiç konuşmadan   kafasını  cama döndü. Kaan Efsun'un koluna dokundu.

"Sesizleştin"

Efsun omuzlarını  aşağıya indirdi , Sessizliği içindeki fırtınasındandı. Fırtınadan önceki sessizlikti Efsunda ki.. Hiç düşünmeden gidelim demişti belki de hataydı, belki de iyi ki gitmişim  diyecekti. Asya Uraz'ın düğünde olacağından bahsetmemişti. Efsun da  sormamıştı zaten, düğün için elbise almamıştı da , evdeki dolapta ona  ait kıyafetleri vardı. Hava alanında Fırat onları  karşıladı. İkisi de ısrar etse de Efsun evine  gitmek istedi . Hâlâ kirasını ödediği 1,5senedir gitmediği evine .

"Kaan yukarı gelmene gerek yok , biraz dinlenelim ben seni ararım akşam için buluşuruz. "

"Peki Efsun nasıl istersen."

Kaan , taksiden inmeden gitmişti. Efsun elinde  küçük bavuluyla  evine  doğru adım attı. Anahtarı sokup girdiğinde  gözlerini  kapadı, sahi burdan ne kadar mutlu çıkmıştı.Şimdi ise omuzları düşük kırgın biraz da kızgındı.

İçeri girdiğinde, bavulu kapının önüne bırakıp ayakkabılarını  çıkarttı. Odaya girdiğinde birkaç anı gözlerini  zorladı, hayır ağlamayacaktı. Yanacaktı yüreği, yine yaşayacaktı anıları ama ağlamayacaktı.

Holde durdu, gözlerini kapatıp bittiğini hissetti, Uraz'ın onu öpüşünü hissetti,  kavuştukları geceyi anımsadı birbirlerine bağırıp çağırıp sonrada sevdalarını haykırışlarını. Yatak odasına girdiğinde giyinme odasının önünde burukça gülümsedi Uraz'ın eteklerini kestiği an'ı hatırladı. Derince bir iç çekti. Tüm anıları silmek istedi , keşke acı çekerken geçmişini de unutabilseydi insan .