Artık Seninim

15.bölüm Kokun Nerde?

Uraz, çay bardaklarını verdikten sonra arabayı çalıştıracakken Efsun arka koltuğa geçmek için elini kapının kulbuna attığında Uraz sakince kolunu tuttu.

"Yanımda kalsan olmaz mı?"

Efsun hiçbir şey demedi, bazen sessiz kalmakta kabul ediş değil miydi? Eve varana kadar radyo da çalan müziğe eşlik ettiler. Ruh mutluysa onlar da mutluydu. Evle araba arası resmen üşümüşlerdi. Evin çalışanı Ahmet abi paketleri getirdi arkalarından . Ahmet abi, Uraz'ın güvendiği adamlarından biriydi. Evde genelde o kalırdı.

Eve girdiklerinde salonda onları Mete'yle biri bekliyordu. Uraz arkadan geldiği için Efsun, Uraz'ın yüz mimiklerini göremesede karşısındaki kişiyi gördüğüne mutlu olmuştu.

"Artist misin oğlum sen, kaç saattir bekliyoruz?"

"Kaçak ne zaman geldin?"

Uraz kollarını açarak karşısındaki adamı kucakladı. Uraz'a inat sarışındı bu adam. Gözleri yeşil, Uraz'la aynı boydaydılar o da bir kas yığınıydı. Onlar kucaklaşırken Mete, Efsunun yanına gelip burnumun ucuna dokundu.

"Kelebek kardan adam'a dönmüşsün"

Efsun gülümsedi. Mete'nin söylediği kelimeye. Bir yandan da gözü Uraz'daydı. Efsun Montunu çıkarıp kapının önünde bekleyen Ayla'ya verdi.

"Nasıl geçti yolculuk, niye haber vermedin havaalanına gelirdim."

"Adı üstünde sürpriz oğlum."

Uraz'ın yanındaki adam Efsuna bakarak gülümsedi, bir iki adımda ona doğru yaklaştı; elini uzattı.

"Bizi tanıştırmayacak mısın Uraz?"

Uraz'a dönüp, gülümsedi. Uraz zorla yanlarına gelip onları tanıştırmaya başladı.

"Yurt dışındaki sana bahsettiğim Abim Oğuz."

Oğuza dönerek Efsunu gösterdi, sade ve sahipsizdi .
"Efsun."

Oğuz gözlerini Efsunun gözlerinden çekmeden memnuniyetini belirtti.
"Tanıştığıma çok memnun oldum Efsun "

"Ben de çok memnun oldum." Efsunda gülümsedi.

Oğuz, Uraz'a inat eğlenceliydi, neşeliydi. Kısa sürede sohbetleri koyulaşmış , hiç susmadan bir şeyler anlatıyorlardı karşılıklı. Uraz sohbetin dışında elinde sigarasıyla onları gözlüyordu, daha çok gözleri Efsunun üstündeydi . Efsun'u bir şiiri dinler gibi dinliyordu. Bir masala inanmak istercesine okuyordu. Uraz Efsun da kaybolmak istiyordu. Efsun esnemeye başladığında müsade isteyip odasına çıktığında herkes dağıldı tek tek odasına. Mete de burada kalacaktı bu gece. Efsun yukarı odasına çıkıp rutin işlerini halledip yatağa yattı , Kaçırılma olayından beri Uraz'la yatıyordu, bu gece gelir miydi ki? İstemsizce bunu düşünmeye başladı. Ama gelmedi Uraz. Efsun saatlerdir onu beklemişti oysaki. İçi burkuldu. Bu adama kapılmaya başlamıştı.

Efsun sabah uyandığında, evde kimse yoktu. Kalkıp Ayla'nın yanına gitti, hâlâ pijamalarıylaydı. En sonunda pijamaya alışmıştı.

"Günaydın Aylacım."

"Günaydın Efsun hanım, kahvaltınızı hazırlım mı hemen?"

"Sen yaptın mı kahvaltını?"

"Şey ben daha yapmadım efendim."

"Süper ikimize de hazırla o zaman beraber yapalım."