"Gerçekten, şu sümüklüde ne buluyorsun anlamıyorum." Shoyo, Tadashi'nin salonunda sırt üstü yatarken başını en yakın arkadaşına çevirdi. Tadashi'nin çocukluğundan beri hoşlandığı Kei'nin radyo programını dinliyorlardı, her gün yaptıkları gibi.
"Bir şey bulmuyorum?" Tadashi, kızaran yanaklarını gizlemeye bile çalışmadan radyonun biraz daha sesini açtı. Yan komşuları olan Tsukishima ailesi ile kendi ailesi fazlasıyla yakındı ama Kei ondan iki yaş büyük olduğu için hep aralarına mesafe girmesi gerekmişti. Sadece yazları görüşebiliyorlardı artık ve Tadashi bir türlü hislerini itiraf edemediği için bu kısır bir döngüye dönmüştü.
Yaşadıkları ufak, sıcacık bir sahil kasabasıydı ikilinin yaşadığı. Herkes birbirini tanırdı, kimsenin arasında bir sorun olmaz ve hiç kimse birbirine karışmazdı. Tüm kasabanın çocukları aynı okula gider, çoğu bu kasabada kalıp ailelerinin işlerini devam ettirirlerdi. Nadiren şehire taşınırdı bu kasabanın çocukları, Kei de bu nadir çocuklardan biriydi. Bu sene Tadashi ve Shoyo'nun mezun olduğu liseden Kei iki sene önce mezun olmuştu. Tadashi iki sene önceye kadar her gününü Kei'yi izleyerek geçirirken çok emindi sarışın oğlanın ailesinin pastanesini devralacağına ama Kei herkesi şaşırtan bir karar verip şehirde okumaya gitmişti. Sarışın oğlan radyo,televizyon ve sinema okurken Tadashi de ailesinin bahçesinde çalışmaya karar vermişti. Shoyo'nun ailesinin balıkçısında çalışmaya devam edeceği gibi.
"Tadashi!" Kahverengi gözlü oğlanın annesi içeriye girerken gözleri Shoyo ile buluşunca kocaman gülümsemiş ve sırtını kapıya yaslamıştı. Shoyo'nun neredeyse her gün burada olmasına herkes alışıktı, bu evin ikinci oğlu gibiydi turuncu saçlı oğlan. Tadashi'nin annesi çok severdi Shoyo'yu, itiraf etmeliydi ki bahçeden topladıkları portakallarla yaptığı reçelleri çok yapmasının sebebi de turuncu saçlı oğlandı. Shoyo özellikle yazları Yamaguchi ailesinin bahçesinde portakal reçeli yiyerek geçirmeye bayılırdı. "Yarın kuzenin geliyor, temizlemeyi unutmadın değil mi çatı katındaki odayı?"
"Unuttuğum buymuş!" Tadashi aceleyle ayaklanırken Shoyo da şaşkın bakışlarla doğrulmuştu. Kuzeni mi vardı Tadashi'nin?
"Kim geliyor ki? Nereden gelecek?"
"Tadashi'nin kuzeni, Tobio ismi. Şehirden geliyor, yazı bizde geçirecek. Senin de anlaşacağına eminim onunla." Tadashi'nin annesi yüzünde Shoyo'nun gülümsemesine benzer kocaman bir gülümseme tutarken turuncu saçları karıştırmış ve bahçeye yönelmişti. Çiçek kokan bahçedeki meyveler yakında olgunlaşacaktı ve hasat yapmaları gerecekti. Shoyo'nun en sevdiği anlardı bunlar yıl içindeki.
