Sevgili günlük,
Bugün babam beni arabayla bilmediğim bir yere götürdü. Arabaya bindiğimde benimle hiç konuşmadı. Radyoyu da açmamıştı.
Nereye gittiğimizi sordum, o da bana "Ait olduğun yere gidiyorsun." dedi. "Senin gibi küçük bir şeytanla yaşamaya artık katlanamıyorum!"
Tekrar ağlamaya başladım.
Ona dün okulda olanları anlattım. Müdürün bana katil dediğini de. Ve babamın verdiği tek tepki başını sallamak oldu.
"Utanç verici." demişti. "Sadece utanç verici. Janice şu an hayatta değilse sebebi sensin!"
Babam sinirle bağırdıkça ben kulaklarımı kapattım ve daha çok ağladım.
"Öz anneni öldürdün, seni ahmak, zavallı pislik!"
Babam neden bana bağırıyordu? Ben hiçbir şey yapmamıştım ve şimdi onun söyledikleri beni korkutuyordu.
"A-Ama babacığım... ben annemi öldürmedim!" diye ağlamıştım. Annemin nasıl öldüğünü hatırlıyordum. Hastalanmıştı. Onu hastane yatağında yatarken gördüğümü de hatırlıyordum.
"Sakın inkâr etmeye kalkma! Ne söylersen söyle, senin gibi başarısızlık örneklerinin kaldığı o hastaneye gideceksin!"
Ödüm kopuyordu. Bana ne olacaktı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUBY'NİN GÜNLÜĞÜ ➵ TÜRKÇE ÇEVİRİ (+18)
Horror1971 & 1972 Ruby Bell'in ölümü günümüzde de gizemini koruyor. Kimse nasıl öldüğünü bilmiyor - intihar mı, yoksa cinayet mi? Ölümünden geriye kalan tek kanıt, bu yıllar aralığında tuttuğu günlüğü. Hiç kimse bu sayfaların ardındaki gizem ve korkuyu ta...
